Skojec
Skojec, także szkojec[1] (niem. Scot/Skot, Schot, Schoter[2]) – średniowieczna niemiecka jednostka obrachunkowa i jednostka masy.
Stosowana również na ziemiach polskich, w XIV-XVI w. równa była 1/24 grzywny chełmińskiej (8,23 g) i rozliczana następująco:
W polskim obrocie pieniężnym skojec w XIV stuleciu odpowiadał wartości 2 groszy praskich[3].
W czasach stosowania gatunkowych systemów monetarnych skojec nigdy nie miał postaci monety, bito jednak na Śląsku ćwierćskojce (kwartniki), a w państwie krzyżackim krótkotrwale (1380–1382) – półskojce odpowiadające groszom[3].
W historii najnowszej skojec krótkotrwale (1918–1922) stanowił zdawkową monetę Litwy, równą 1/100 złotego litewskiego, bądź też niemieckiemu fenigowi[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Forma oboczna będąca w użyciu (por. Ryszard Kiersnowski: Moneta w kulturze wieków średnich. Warszawa: PIW, 1988, s. 150).
- ↑ a b Helmut Kahnt: Das grosse Münzlexikon von A bis Z. Regensburg: H. Gietl/Battenberg, 2005, s. 434.
- ↑ a b c Marian Kowalski: Vademecum kolekcjonera monet i banknotów. Wrocław: Ossolineum, 1988, s. 107.