Kolorymetria – technika analityczna określania stężenia roztworów barwnych za pomocą wizualnego porównania intensywności barwy roztworu badanego z intensywnością barwy wzorca. W kolorymetrii wykorzystuje się liniową zależność absorpcji promieniowania widzialnego od stężenia roztworu (prawo Lamberta-Beera). Uważana za metodę prostą, szybką i dokładną.

Metody kolorymetryczne:

• metoda serii wzorców – próbkę badaną porównuje się z zestawem wzorców w probówkach kolorymetrycznych zawierających roztwory badanej substancji w określonych stężeniach lub ze skalą barw we wzorniku.
• miareczkowanie kolorymetryczne – do odpowiedniego rozpuszczalnika w cylindrze Nesslera dodaje się substancję oznaczaną tak długo, aż barwa roztworu zrówna się z barwą roztworu oznaczanego.
• oznaczenie stężenia w kolorymetrach lub cylindrach Hehnera, wykorzystując liniową zależność pomiędzy intensywnością zabarwienia a grubością warstwy roztworu.

Obecnie metody kolorymetryczne zostały w znacznej mierze wyparte przez analizę spektrofotometryczną za pomocą urządzeń optoelektronicznych. Miniaturowe podręczne zestawy kolorymetryczne z tabelami barw wykorzystywane są w warunkach pozalaboratoryjnych (medycyna, rolnictwo, skażenia środowiska, badanie żywności). Powszechnie stosowana do szybkiego oszacowania pH roztworów za pomocą wyskalowanych papierków wskaźnikowych.

• kolorymetria (fizyka)

• Encyklopedia techniki. Chemia. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1965. Brak numerów stron w książce
• Mały słownik chemiczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976. Brak numerów stron w książce