Skala durowa (z łac. durus – twardy), zwana też majorową (z łac. maior – większy, odnosi się do tercji wielkiej zawartej między I a III stopniem skali^[1]) – siedmiostopniowa skala z charakterystycznym półtonem między stopniami III i IV oraz VII i VIII^[2] (stanowiącym powtórzenie I stopnia o oktawę wyżej). Uznaje się, że skala durowa i utwory na niej oparte mają radosne brzmienie^[1]. Tożsama co do sposobu organizacji materiału dźwiękowego jest skala hypolidyjska kościelna^[3].

Skala majorowa naturalna (dur naturalny) to taka skala majorowa, w której sekundy małe (półtony) zawarte są tylko pomiędzy stopniami III–IV i VII–VIII^[2]. Pomiędzy pozostałymi stopniami skali występują sekundy wielkie (całe tony). Zbudowana jest z dwóch tetrachordów doryckich.

Posłuchaj skali majorowej naturalnej: wstępującejⓘwstępującej zstępującejⓘzstępującej

Skala majorowa harmoniczna (major harmoniczny, dur harmoniczny, dur-moll) to taka skala majorowa, w której sekunda mała zawarta jest pomiędzy stopniami III–IV, V–VI (dzięki obniżeniu stopnia VI) i VII–VIII. Pomiędzy stopniami VI–VII występuje interwał sekundy zwiększonej, a między pozostałymi stopniami sekundy wielkie. Podsumowując, jest to skala majorowa naturalna z obniżonym VI stopniem^[4].

Posłuchaj skali majorowej harmonicznej: wstępującejⓘwstępującej zstępującejⓘzstępującej

Skala majorowa miękka to taka skala majorowa, w której sekunda mała zawarta jest pomiędzy stopniami III i IV oraz V i VI^[5]. Pomiędzy pozostałymi stopniami występują sekundy wielkie. Upraszczając, jest to skala majorowa naturalna z obniżonymi stopniami VI i VII. Obniżenie VII stopnia powoduje, że ta odmiana nie brzmi już tak durowo jak wyżej wymienione (stąd też alternatywna nazwa dur-moll).

Posłuchaj skali majorowej miękkiej: wstępującejⓘwstępującej zstępującejⓘzstępującej

Skala chromatyczna majorowa to skala dwunastostopniowa oparta na skali majorowej naturalnej. Powstaje ona przez dodanie między sekundy wielkie dodatkowego dźwięku^[6]. W efekcie taka skala jest zbudowana z samych półtonów (sekund małych lub prym zwiększonych). Ze względu na notację skal chromatycznych majorowych rozróżnia się jej dwa rodzaje: regularną i nieregularną. Należy zwrócić uwagę na fakt, że w obrębie każdego z wymienionych typów, w zależności od kierunku skali występuje inny układ interwałów.

Przyjęto jako zasadę stosowanie zmian chromatycznych w utworach według jednego z poniższych schematów.

r e g u l a r n y	Skala regularna w kierunku wznoszącym: podwyższanie I, II, IV, V i VI stopnia w danej tonacji[6]. C-dur: c¹, cis¹, d¹, dis¹, e¹, f¹, fis¹, g¹, gis¹, a¹, ais¹, h¹, c² Skala regularna w kierunku opadającym: obniżenie stopni: VII, VI, V, III i II w danej tonacji. C-dur: c², h¹, b¹, a¹, as¹, g¹, ges¹, f¹, e¹, es¹, d¹, des¹, c¹
n i e r e g u l a r n y	Skala nieregularna w kierunku wznoszącym: podwyższanie I, II, IV, V i obniżenie VII stopnia w danej tonacji[6]. C-dur: c¹, cis¹, d¹, dis¹, e¹, f¹, fis¹, g¹, gis¹, a¹, b¹, h¹, c² Skala nieregularna w kierunku opadającym: obniżenie VII, VI, III i II oraz podwyższenie IV stopnia w danej tonacji. C-dur: c², h¹, b¹, a¹, as¹, g, fis¹, f¹, e¹, es¹, d¹, des¹, c¹

Tryb (durowy lub molowy) określa się analizując przebieg utworu (tonalnego). Znaki przykluczowe jednoznacznie wskazują na to, w której tonacji utrzymany jest utwór.

Budowanie gam durowych należy rozumieć jako ułożenie określonych interwałów w konkretnej kolejności, poczynając od dźwięku tonicznego. Stosuje się znaki przykluczowe właściwe dla danej tonacji.

• Aby uzyskać odmianę gamy durowej, wszelkie zmiany chromatyczne (obniżenia, podwyższenia poszczególnych stopni) realizuje się notując je znakami przygodnymi.

 Osobny artykuł: Koło kwintowe.

• Skala diatoniczna
• Skala molowa
• System dur-moll
• Tonalność