Severino Varela

Data i miejsce urodzenia	14 września 1913 Montevideo
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1932–1935 River Plate Montevideo 1935–1942 CA Peñarol 1943–1945 Boca Juniors 74 (46) 1946–1947 CA Peñarol 67 (43)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1935–1942 Urugwaj 24 (19)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Severino Varela (14 września 1913 – 29 lipca 1995) – piłkarz urugwajski, napastnik.

Urodzony w Montevideo Varela karierę piłkarską rozpoczął w 1932 roku w klubie River Plate Montevideo^[1]. W 1935 roku podpisał kontrakt z klubem CA Peñarol, z którym zdobył cztery tytuły mistrza Urugwaju z rzędu – w 1935, 1936, 1937 i 1938 roku.

Jako piłkarz Peñarolu wziął udział w turnieju Copa América 1937, gdzie Urugwaj zajął czwarte miejsce. Varela zagrał we wszystkich pięciu meczach – z Paragwajem (zdobył 2 bramki), Peru (zdobył 2 bramki), Chile, Brazylią i Argentyną (zdobył 1 bramkę). Jako zdobywca 5 goli został wspólnie z Argentyńczykiem Alberto Zozayą wicekrólem strzelców turnieju.

Dwa lata później wziął udział w turnieju Copa América 1939, gdzie Urugwaj został wicemistrzem Ameryki Południowej. Varela zagrał we wszystkich czterech meczach – z Ekwadorem (zdobył 3 bramki), Chile (zdobył 1 bramkę), Paragwajem (zdobył 1 bramkę) i Peru (w 70 minucie zmienił go Oscar Chirimini). Jako zdobywca pięciu bramek wspólnie z Peruwiańczykiem Jorge Alcalde został wicekrólem strzelców turnieju.

Wciąż jako gracz Peñarolu wziął udział w turnieju Copa América 1942, gdzie Urugwaj zdobył tytuł mistrza Ameryki Południowej. Varela zagrał we wszystkich sześciu meczach – z Chile (w 70 minucie wszedł za niego Chirimini), Ekwadorem (zdobył 3 bramki, w 80 minucie wszedł za niego Chirimini), Brazylią (zdobył 1 bramkę), Paragwajem (zdobył 1 bramkę), Peru (w 20 minucie wszedł za niego Chirimini) i Argentyną (w 21 minucie wszedł za niego Chirimini).

Wkrótce po zwycięskim turnieju Varela za sumę 38 000 peso przeszedł do argentyńskiego klubu Boca Juniors. W nowym klubie zadebiutował 18 kwietnia 1943 roku w wygranym 3:1 meczu z zespołem Racing Club de Avellaneda. Razem z Boca Juniors Varela zdobył dwa tytuły mistrza Argentyny – w 1943 i 1944 roku.

Ostatni raz zagrał w barwach Boca Juniors 22 grudnia 1945 roku w wygranym 3:2 meczu z Club Nacional de Football, rozegranym w ramach turnieju Copa Confraternidad 1945. Łącznie w barwach Boca Juniors rozegrał 74 mecze (a dokładniej 6591 minut – 44 zwycięstwa i 18 remisów), w których zdobył 46 bramek. W 1946 roku wrócił do Peñarolu, by w 1947 roku zakończyć w nim karierę piłkarską.

Varela od 15 sierpnia 1935 roku do 7 lutego 1942 roku rozegrał w reprezentacji Urugwaju 24 mecze i zdobył 19 bramek^[2]. W turniejach Copa América zdobył łącznie 15 bramek, co daje mu trzecie miejsce w strzeleckiej tabeli wszech czasów tej imprezy^[3].

Był napastnikiem o niepozornej, lekko przygarbionej sylwetce. Niezwykle waleczny i zawzięty, Varela nie załamywał się nawet w najtrudniejszych momentach. Wyróżniającą go specjalnością były gole zdobyte szczupakiem, w Ameryce Południowej znane pod nazwą palomita. Potrafił to robić pomimo faktu, że podczas gry stale nosił na głowie biały beret (boina blanca). Jedynie podczas treningów zakładał beret czarnego koloru.

• Tomasz Wołek, Encyklopedia piłkarska FUJI: Copa America. Historia mistrzostw Ameryki Południowej 1910-1995, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995, ISBN 83-902751-2-0, str. 53-55, 58-59, 65-68

• Severino Varela - biografia (historiadeboca.com). historiadeboca.com.ar. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-20)].
• Severino Varela - biografia (informexeneize.com). informexeneize.com.ar. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].
• Kariera według BDFA