Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Sercanie

Ten artykuł dotyczy zakonu sercanów (czarnych). Zobacz też: sercanie biali – inny zakon o podobnej nazwie.
Sercanie
Dewiza: Adveniat Regnum Tuum
Herb zakonu
Pełna nazwa

Zgromadzenie Księży Najświętszego Serca Jezusowego

Nazwa łacińska

Congregatio Sacerdotium a Sacro Corde Iesu

Skrót zakonny

SCJ

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Założyciel

o. Leon Jan Dehon

Data założenia

1878

Data zatwierdzenia

1888

Przełożony

Ks. Carlos Luis Suárez Codorniú SCJ

Liczba członków

2100 (2019)

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Sercanie, Zgromadzenie Księży Najświętszego Serca Jezusowego, tzw. sercanie czarni (Congregatio Sacerdotium a Sacro Corde Iesu, w skrócie SCI lub SCJ) – katolicki klerycki instytut zakonny na prawie papieskim, założony w 1878 roku w Saint Quentin (Francja) przez Sługę Bożego ks. Leona Jan Dehona[1].

Cele i zadania

Celem działalności Zgromadzenia jest misja w Kościele, wyrastająca z duchowości, czyli modlitwy i kontemplacji Serca Jezusowego. Należy do niej adoracja eucharystyczna jako służba dla Kościoła oraz posługa dla potrzebujących. Ojciec Dehon położył również duży nacisk na posługę formacyjną dla kapłanów i zakonników. Charyzmat o. Dehona miał podwójny wymiar: mistyczny i społeczny. Mistyczny wyraża się głębokim nabożeństwem do Serca Jezusowego, z podkreśleniem potrzeby wynagrodzenia za grzechy oziębłości, obojętności i niewdzięczności wielu ludzi: świeckich i duchownych. Wynagrodzenie winno dokonywać się przez głęboką miłość do Serca Jezusa, zjednoczenie w jego postawie ofiary i życie nią każdego dnia. Drugi kierunek – społeczny – to praca nad budowaniem królestwa Bożego Serca wśród robotników, poszkodowanych, cierpiących i potrzebujących duchowego wsparcia.

Specjalnym polem pracy jest Ruch Młodzieży Sercańskiej i Sercańska Wspólnota Świeckich, które służą rozwijaniu ducha modlitwy oraz docenianiu praktyk duchowych właściwych czcicielom Bożego Serca: pobożne przeżywanie pierwszych piątków miesiąca, odprawianie godziny świętej, adoracja Najświętszego Sakramentu. Za swoje szczególne zadanie sercanie uważają rozszerzanie i pogłębianie wśród wiernych kultu Bożego Serca. Dzieje się to na płaszczyźnie duchowej, zakonnej oraz przez wskazane wyżej liczne dzieła apostolskie. Głoszenie nieskończonej miłości Boga, objawionej w tajemnicy otwartego Serca Jezusowego, jest ważnym wkładem sercanów w życie Kościoła w Polsce.

Historia

Sercanie przybyli do Polski w 1928 r., natomiast prowincja zakonna została utworzona w 1947 r. i liczy 246 zakonników (2019 r.). Sercanie w Polsce głoszą misje i rekolekcje, prowadzą parafie, pracują na uczelniach katolickich, posiadają własne wydawnictwo, prowadzą duszpasterstwo przedsiębiorców i pracodawców, prowadzą dzieła socjalne przy parafiach i niektórych domach zakonnych. Sercanie z Polski pracują również na misjach w Demokratycznej Republice Konga, Republice Południowej Afryki, Indonezji, Indiach, Kamerunie, na Filipinach, prowadzą duszpasterstwo w Finlandii, Austrii, Chorwacji, Szwajcarii, Francji, Niemczech, Słowacji.

Sercanie z prowincji polskiej prowadzą także parafie na terenach dawnego Związku Radzieckiego:

Białoruś - Grodno, Lack, Ostryna, Baranowicze, Lachowicze, Postawy, Szarkowszczyzna, Woropajewo).

Mołdawia - Tiraspol, Raszków, Słoboda-Raszków, Rybnica i Bendery, Iwanówka,

Ukraina - Romanów, Bykówka, Pierszotrawiensk, Zaporoże oraz 10 kościołów filialnych i 23 punkty dojazdowe[2].

Habit sercanów

Habitem sercanów jest sutanna duchowieństwa diecezjalnego w danej diecezji, przepasana czarnym sznurem zwanym kordonem.

Przełożeni generalni

Przełożeni prowincji polskiej

  • Ks. Michał Wietecha SCJ - I Prowincjał (1947–1953)
  • Ks. Władysław Majka SCJ - II Prowincjał (1953–1954)
  • Ks. Jan Bem SCJ - III i VII Prowincjał (1954–1957; 1974–1977)
  • Ks. Stanisław Sidełko - IV Prowincjał (1957–1963)
  • Ks. Romuald Skowronek SCJ - V Prowincjał (1963–1969)
  • Ks. Józef Nawieśniak SCJ - VI Prowincjał (1969–1974)
  • Ks. Czesław Kunda SCJ - VIII Prowincjał (1977–1983)
  • Ks. Antoni Czaja SCJ - IX Prowincjał (1983–1986)
  • Ks. Kazimierz Sławiński SCJ - X Prowincjał (1986–1992)
  • Ks. Czesław Konior SCJ - XI Prowincjał (1992–1998)
  • Ks. Józef Gaweł SCJ - XII Prowincjał (1998–1999)
  • Ks. Zbigniew Bogacz SCJ - XIII Prowincjał (1999–2003)
  • Ks. Tadeusz Michałek SCJ - Administrator Prowincji (2003–2004) i XIV Prowincjał (2004–2010)
  • Ks. Artur Sanecki SCJ - XV Prowincjał (2010-2015)
  • Ks. Wiesław Święch SCJ - XVI Prowincjał (2015-2021)
  • Ks. Sławomir Knopik SCJ - XVII Prowincjał od 2021[4]

Polscy biskupi sercańscy

Inni biskupi sercańscy

Inni sercanie

Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów

 Osobny artykuł: Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów w Stadnikach.

Nowicjat Księży Sercanów

 Osobny artykuł: Klasztor sercanów w Stopnicy.

Parafie sercanów w Polsce

Przypisy

  1. ↑ Duszpasterstwo Talent: O. Jan Leon Dehon, założyciel sercanów
  2. ↑ Tadeusz Kałużny, Zaangażowanie duszpasterskie Prowincji Polskiej Księży Najświętszego Serca Jezusowego w krajach Europie Wschodniej, „Sympozjum”, 1(12) 2004, s. 197-202.
  3. ↑ Łac. Venerabilis Dei Servus: http://www.vatican.va/archive/aas/documents/AAS%2001%20%5B1909%5D%20-%20ocr.pdf s. 453
  4. ↑ ZKH SCJ, INGRES PROWINCJAŁA KS. SŁAWOMIRA KNOPIKA SCJ [online], 2021.

Linki zewnętrzne

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Sercanie