Serafim Żeleźniakowicz
| protoprezbiter | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
27 grudnia 1913 |
| Data i miejsce śmierci |
25 grudnia 2004 |
| Miejsce pochówku | |
| Proboszcz parafii św. Mikołaja w Białymstoku | |
| Okres sprawowania |
1970–2004 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Diakonat |
24 maja 1942 |
| Prezbiterat |
25 maja 1942 |
Serafim Żeleźniakowicz (ur. 27 grudnia 1913 w Timkowiczach, obecnie Białoruś, zm. 25 grudnia 2004 w Białymstoku) – duchowny prawosławny (protoprezbiter), wieloletni rektor Warszawskiego Seminarium Duchownego.
Życiorys
Był synem kapłana prawosławnego, Arsenija Żeleźniakowicza, i jego żony Ludmiły zd. Gołub[1]. W wieku dziewięciu lat stracił ojca, zaś w 1935 także matkę. Już wcześniej, pod wpływem przykładu ojca, postanowił zostać kapłanem. W 1935 ukończył Seminarium Duchowne w Wilnie, w 1939 Studium Teologii Prawosławnej Uniwersytetu Warszawskiego, jednak z powodu wybuchu II wojny światowej nie mógł obronić pracy magisterskiej[1].
24 maja 1942 biskup grodzieński i białostocki Benedykt wyświęcił go na diakona, zaś następnego dnia – na kapłana. Pierwszą parafię prowadził w Hajnówce. Wyróżniwszy się w swojej pracy duszpasterskiej, został wyznaczony przez metropolitę warszawskiego i całej Polski Makarego na rektora prawosławnego seminarium duchownego w Warszawie[1]. Funkcję tę pełnił w latach 1951–1970; uzupełniał jednocześnie studia, otrzymując stopień kandydata nauk teologicznych na Akademii Duchownej w Moskwie (1958) oraz broniąc doktorat z teologii na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej (ChAT) w Warszawie. W latach 1962–1991 był wykładowcą ChAT. Swoją dysertację doktorską poświęcił historii monasteru św. Onufrego w Jabłecznej[1].
16 września 1970 został proboszczem katedralnego soboru św. Mikołaja w Białymstoku, od 1986 był dziekanem okręgu białostockiego. Przyczynił się do powstania największej świątyni prawosławnej w Polsce – cerkwi Świętego Ducha w Białymstoku. Zajmował się duszpasterstwem młodzieży licealnej i akademickiej, reprezentował Kościół prawosławny na sympozjach naukowych. 24 września 1986 sobór polskich biskupów prawosławnych nadał mu wysoki tytuł protoprezbitera[1].
W chwili śmierci był najstarszym duchownym prawosławnym w Polsce. Pochowany został na cmentarzu prawosławnym Wszystkich Świętych w Białymstoku[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e Ob awtorie [w:] ks. S. Żeleźniakowicz, Istoria Jabłoczinskogo Swiato-Onufrijewskogo monastyria w triech tomach, Warszawska Metropolia Prawosławna, Warszawa 2006, ISBN 978-83-60311-03-5, ss.7–8
- ↑ Przeciszewski Marcin: Zmarł najstarszy kapłan prawosławny w Polsce. [w:] 25.12.2004 [on-line]. Katolicka Agencja Informacyjna. [dostęp 2015-10-19].