Satet
| bogini katarakt nilowych i Elefantyny | |
 Głowa bogini Satet (płaskorzeźba z XV w. p.n.e., w zbiorach Muzeum Luwru) | |
| Inne imiona |
Setet, Setyt |
|---|---|
| Występowanie | |
| Przydomek |
Pani Elefantyny |
| Atrybuty |
korona Górnego Egiptu z dwoma rogami antylopy |
| Wcielenie zwierzęce |
antylopa |
| Teren kultu | |
| Rodzina | |
| Mąż | |
| Dzieci | |
Satet (Setet) (egip. Sṯt, gr. Sátis Σάτις) – w mitologii egipskiej bogini wód i katarakt nilowych[1].
Przypuszczalnie czczona była początkowo pod postacią antylopy, stąd późniejsze przedstawianie jej w postaci ludzkiej noszącej koronę Górnego Egiptu ozdobioną parą wygiętych rogów antylopy[2].
Uważana za drugą małżonkę (lub córkę) Chnuma i matkę Anuket, należała wraz z nimi do triady czczonej na Elefantynie i w jej regionie[1]. Kult tej trójcy wprowadzili Egipcjanie na zajętych terenach po podboju Nubii w epoce Średniego Państwa (XII dynastia)[3]. Od tego czasu tytułowana „Panią Elefantyny” i według Tekstów Piramid czczona jako dawczyni wody podawanej zmarłym dla oczyszczenia. Utożsamienie Chnuma z Ra zyskało jej przydomek „oka Ra”, co (przez analogię do Hathor – „oka słonecznego”) nadało jej cechy kobiecych bogiń miłości[4].
Przypisy
- ↑ a b Wiesław Bator: Religia starożytnego Egiptu. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2004, s. 164
- ↑ Manfred Lurker: Bogowie i symbole starożytnych Egipcjan. Warszawa: Czytelnik, 1995, s. 48, 187.
- ↑ Jaroslav Černý: Religia starożytnych Egipcjan. Warszawa: PIW, 1974, s. 119-120.
- ↑ Manfred Lurker: Bogowie i symbole starożytnych Egipcjan, dz. cyt., s. 187.