Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Saola wietnamska

Saola wietnamska
Pseudoryx nghetinhensis[1]
Dung, Giao, Chinh, Tuoc, Arctander & MacKinnon, 1993
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

Cetartiodactyla

Podrząd

przeżuwacze

Infrarząd

Pecora

Rodzina

wołowate

Podrodzina

bawoły

Plemię

Bovini

Rodzaj

Pseudoryx
Dung, Giao, Chinh, Tuoc, Arctander & MacKinnon, 1993

Gatunek

saola wietnamska

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Saola wietnamska[3] (Pseudoryx nghetinhensis) − gatunek ssaka z rodziny wołowatych (Bovidae) i jeden z najbardziej zagrożonych gatunków ssaków.

Odkryty w 1992 w wietnamskim rejonie Vũ Quang, jest jednym z największych zwierząt odkrytych w ostatnich latach. Po raz drugi udało się je zaobserwować w 1999[4] oraz ponownie w sierpniu 2010, gdy udało się pochwycić jeden okaz do badań dla ekspertów Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody[4]; osobnik ten umarł w niewoli. Nazwa rodzajowa Pseudoryx odnosi się do podobieństwa do oryksów, nazwa gatunkowa oznacza teren występowania: prowincje wietnamskie Nghệ An i Hà Tĩnh.

Budowa

Saola wietnamska to zwierzę pokroju antylopy z rogami oryksa. Saola osiąga 85 cm wysokości i 90 kg wagi. Sierść szczeciniasta koloru bordowego z pasami czarnymi i białymi na nogach i głowie.

Występowanie

Oprócz Wietnamu (w rejonie Gór Annamskich[4]) zamieszkuje także pewne obszary Laosu. Żyje w liczbie kilkuset sztuk, wyłącznie na wolności[4].

To blisko spokrewnione z elandami, bydłem, bawołami i bongo zwierzę jest zwane przez tubylców saht-supahp, co oznacza "uprzejme zwierzę", zapewne z powodu cichego sposobu poruszania się w lesie.

Środowisko

Preferuje tropikalny las w paśmie górskim Annamite i wschodnioindochińskie lasy suche i monsunowe. Zamieszkuje doliny rzek na wysokościach od 300 do 1800 m n.p.m. Są to oddalone od ludzkich osiedli pierwotne obszary bogate w lasy tropikalne i obszary bagniste. Vu Quang zamieszkuje głównie brzegi lasów. Żywi się roślinnością, głównie liśćmi figowców rosnących wzdłuż rzek. Generalnie żyje w małych grupkach liczących do pięciu osobników.

Obecność w kulturze

Prawdopodobnie to właśnie ten gatunek był wzorem dla mitologicznego, chińskiego jednorożca[4].

Przypisy

  1. Pseudoryx nghetinhensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Pseudoryx nghetinhensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. a b c d e "Mityczny jednorożec" został sfotografowany. wiadomosci.onet.pl, 2010-09-21. [dostęp 2010-09-21].