Santa Rita Durão

Znaczek brazylijski wydany z okazji 200. rocznicy publikacji Caramuru (po lewej widoczny fikcyjny wizerunek Santa Rita Durão)
Imię i nazwisko	José de Santa Rita Durão
Data i miejsce urodzenia	1722 Mariana (Minas Gerais), Imperium portugalskie
Data i miejsce śmierci	1784 Lizbona, Imperium portugalskie
Narodowość	portugalska
Język	portugalski
Alma Mater	Uniwersytet w Coimbrze
Dziedzina sztuki	poezja epicka
Ważne dzieła
Caramuru

José de Santa Rita Durão (1722–1784) – brazylijski poeta i mówca. Uważany jest za pioniera indianizmu w literaturze brazylijskiej. Należał do zakonu augustianów.

José de Santa Rita urodził się w Marianie, na terenie dzisiejszego stanu Minas Gerais w Brazylii. Przez dziesięć lat studiował w kolegium jezuickim w Rio de Janeiro. Rok po ukończeniu szkoły wyjechał do Portugalii^[1], gdzie przyjął święcenia kapłańskie i wstąpił do zakonu augustianów. Na uniwersytecie w Coimbrze ukończył studia z zakresu filozofii i teologii, którą później wykładał na tej samej uczelni^[2].

Podczas rządów markiza Pombal w Portugalii, Durão wyjechał do Hiszpanii, gdzie uznano go za szpiega i aresztowano. Po opuszczeniu więzienia wyjechał do Rzymu, gdzie pracował jako bibliotekarz przez 20 lat. Po zakończeniu rządów markiza Pombal, Durão wrócił do Portugalii i powrócił do pracy na uniwersytecie, gdzie wygłosił mowę na rozpoczęcie roku 1777. Wkrótce potem odszedł na emeryturę i zamieszkał w jednym z augustiańskich klasztorów.

Podczas pobytu w klasztorze napisał swoje jedyne zachowane dzieło – epos Caramuru^[3]. Fabuła eposu była wzorowana na życiorysie portugalskiego żeglarza Diogo Álvaresa Correi^[4], znanego jako Caramuru (co w języku Indian Guarani oznacza syn pioruna). Zdaniem dzisiejszych badaczy duży wpływ na Caramuru miała twórczość innego portugalskiego pisarza, Luisa de Camoesa^[5]. Dzieło ukazało się drukiem w 1781 roku Caramuru nie doczekało się pozytywnych recenzji ze strony ówczesnych uczonych, a sam Durão zniszczył wszystkie swoje prace. Santa Rita Durão zmarł w Lizbonie w 1784.