Samotnia (Jurkowice)
przysiółek wsi | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Sołectwo | |
Część miejscowości | |
Strefa numeracyjna |
15 |
Kod pocztowy |
28-210[2] |
Tablice rejestracyjne |
TSZ |
SIMC |
0788241 |
Położenie na mapie gminy Bogoria | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego | |
Położenie na mapie powiatu staszowskiego | |
50°37′56″N 21°22′32″E/50,632222 21,375556[1] |
Samotnia – przysiółek wsi Jurkowice w Polsce, położony w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Bogoria[3][4]. Miejscowość należy do parafii Olbierzowice.
W latach 1975–1998 Samotnia administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Przed 1881 rokiem miejscowość należała do Edwarda Białoskórskiego. Majątek obejmował łącznie 125 mórg, w tym 20 mórg ziemi ornej, a resztę stanowiły łąki i lasy. Na skraju lasu przy drodze prowadzącej do Rybnicy stał dębowy dom w stylu szwajcarskim, który nazywał się Willa Samotnia. W 1881 roku za 12 tys. srebrnych rubli majątek nabyła hrabina Karolina Ledóchowska od Alojzy z Biernackich Białoskórskiej, wdowy po Edwardzie Białoskórskim. Od 1885 roku właścicielką majątku była Teresa Moriconi, która w 1887 roku sprzedała majątek Janasowi Rottenbergowi z Iwanisk za kwotę 12 tys. srebrnych rubli. W 1888 roku majątek został rozparcelowany i sprzedany chłopom z Jurkowic i Smerdyny.[5]
W 1921 roku Samotnia kolonia w gminie Jurkowice liczyła 20 domów i 146 mieszkańców, w tym 8 wyznania mojżeszowego.[6].
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 120653
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., kwiecień 2023, s. 104 [zarchiwizowane 2023-04-28] .
- ↑ Obwieszczenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 4 sierpnia 2015 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ https://kronikiwiazownickie.pl
- ↑ Wacław Skarbimir Laskowski, Słownik krajoznawczy powiatu sandomierskiego, Sandomierz 1929, s. 48