SST Pod Solniskiem
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Właściciel | |
Położenie na mapie gminy Stryszawa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu suskiego  | |
 49°41′25,73″N 19°28′11,94″E/49,690481 19,469983
| |
| Strona internetowa | |
Studencki Schron Turystyczny „Pod Solniskiem” – chatka studencka w przysiółku Adamy w Lachowicach w województwie małopolskim, w powiecie suskim, w gminie Stryszawa. Znajduje się na północnych stokach Opuśniaka, w pobliżu szczytu Solniska w Paśmie Solnisk[1], które w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczane jest do Beskidu Makowskiego[2], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Beskidu Żywiecko-Orawskiego[3], a w najszerszym ujęciu do Beskidu Żywieckiego[1].
Warunki pobytu
W chatce znajdują się 3 pomieszczenia sypialne dla gości, kuchnia, salon z kominkiem i łazienka. Nominalnie mieści 40 osób. Po niedawnym remoncie, ubikacje ulokowano wewnątrz chatki, zmodyfikowano także prysznice i ogrzewanie, dzięki czemu ciepła woda jest ogólnodostępna. Wymieniono także podłogi, okna, schody oraz część materacy. Postawiono też nowy piec w kuchni. Chatka jest zelektryfikowana, bieżąca woda jest pobierana z lokalnego ujęcia[4].
Turyści szukający noclegu powinni mieć ze sobą przynajmniej śpiwór. Nie jest to jednak warunek konieczny, bo na stanie chatki jest kilka śpiworów, koców i karimat do wykorzystania w razie potrzeby. Na posesji wokół budynku schroniska można rozbić namiot. Na stanie chatki znajduje się wiele książek, gier planszowych, śpiewników, gitary oraz puzzle, dzięki czemu rozrywkę znajdą turyści chcący spędzić w górach czas nieco mniej aktywnie, a ci aktywniejsi będą mogli zabić nieco czasu w wypadku złej pogody[4].
W wakacje i podczas ferii chatka jest czynna bez przerwy, przez resztę roku w każdy weekend od 22:00 w piątki do 15:00 w niedziele. W inne terminy jest dostępna po dokonaniu rezerwacji. W budynku chatki oraz na obszarze jej posesji obowiązuje bezwzględny zakaz spożywania alkoholu, natomiast w samym domku nie wolno palić. Mimo że chatka znajduje się w zasięgu sieci komórkowych, korzystanie z telefonów nie jest aktywnością pożądaną[4].
Historia
Starsza część chaty pochodzi z 1866 r. Świadczy o tym data i napis na sośnie „Zachowaj od ognia Święty Florianie”[1]. Nowszą część wybudowano w 1908. Jesienią 1976 członkowie Wydziałowego Klubu Turystycznego „Maluch” (działającego przy Wydziale Matematyczno-Fizycznym Politechniki Śląskiej), którzy poszukiwali miejsca na schronisko studenckie, odnaleźli ten dom i postanowili zaadaptować go do nowej roli. Chata nie była wówczas podłączona do sieci elektrycznej i nie posiadała bieżącej wody. Oficjalnie wykupił ją Almatur około 1978[4].
W 2000 przedstawiciel Studenckiego Koła Przewodników Górskich „Harnasie” z Gliwic stwierdził zły stan budynku. Obiekt był zarządzany przez Radę Okręgową ZSP w Katowicach, ale zgodnie z dokumentami właścicielem okazała się Politechnika Śląska. Dzięki podpisaniu porozumienia z PŚ od czerwca 2001 Oddział Uczelniany PTTK przy Politechnice Śląskiej przejął opiekę nad schroniskiem, powierzając ją SKPG „Harnasie”, które jest jednym z kół tego Oddziału. Po przejęciu opieki został wykonany generalny remont budynku[4].
W listopadzie 2011 r. SKPG „Harnasie” zrezygnowało z opieki i patronatu nad Chatką. Oddział Uczelniany PTTK powierzył prowadzenie schroniska innemu ze swoich kół – Klubowi Chatkowemu „Adamy”[4].
SST Pod Soliskiem na lewo za drzewami, na pierwszym planie prywatna Nasza Chata na Adamach
Oznaczenie szlaku chatkowego
Szlaki turystyczne
– od północy, ze stacji PKP Lachowice Centrum (45 min)
– od południa, z ostatniego przystanku PKS w Koszarawie (1 h)
– od południowego wschodu, z ostatniego przystanku PKS w Stryszawie Roztokach (1 h)
– od zachodu, ze stacji PKP Hucisko (2,5 h), Szlak Cisowy (PTTK)[5].
Adres
SST „Pod Solniskiem”
34-232 Lachowice-Adamy 263
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c Stanisław Figiel, Urszula Janicka-Krzywda, Wojciech W. Wiśniewski Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 233, ISBN 978-83-62460-30-4.
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, 330–333, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ J. Solon i inni, Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data, „Geographia Polonica”, 91 (2), 2018, s. 143–170.
- ↑ a b c d e f Opis w Beskidzkim Serwisie Internetowym [online], e-beskidy.com [zarchiwizowane z adresu 2007-12-11].
- ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 1, ISBN 978-83-7605-084-3.