Ten artykuł dotyczy okrętu podwodnego UB-32 z 1915 roku. Zobacz też: inne okręty o tej samej lub podobnej nazwie.

SM UB-32

Bliźniaczy SM UB-45 z załogą na Morzu Czarnym w 1916 roku
Typ	UB II
Projekt	Werk 255
Historia
Stocznia	Blohm & Voss, Hamburg
Początek budowy	22 lipca 1915
Wodowanie	4 grudnia 1915
Kaiserliche Marine
Wejście do służby	10 kwietnia 1916
Wycofanie ze służby	22 września 1917
Los okrętu	zatopiony
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	279 ton 303 ton
Długość	36,9 metra
Szerokość	4,37 metra
Zanurzenie	3,7 metry
Zanurzenie testowe	50 metra
Rodzaj kadłuba	jednokadłubowy
Napęd
2 x silnik Diesla (270 KM), 2 x silnik elektryczny (280 KM) 2 wały napędowy, 2 śruby
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	9,06 węzłów 5,71 węzła
Zasięg	7030 Mm @ 5 węzłów (pow.) 45 Mm @ 4 węzły (zan.)
Uzbrojenie
4 (później 6) torped, armata 88 mm
Wyrzutnie torpedowe	2 x 500 mm (dziób)
Załoga	23 osób

SM UB-32 – niemiecki jednokadłubowy okręt podwodny typu UB II w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu w roku 1915. Zwodowany 4 grudnia 1915 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 10 kwietnia 1916 roku. W czasie swojej służby, SM UB-32 odbył 16 patroli, podczas których zatopił 22 jednostek nieprzyjaciela^[1].

SM UB-32^[a] należał do typu UBII, który był następcą typu UB I. Był średnim jednokadłubowym okrętem przeznaczonymi do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 36,90 metrów, wyporności w zanurzeniu 274 BRT, zasięgu 7030 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu^[2]. W typie UBII poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań, uważanych za wadliwe w typie UBI. Zwiększono moc silników, zaś pojedynczy wał napędowy zastąpiono dwoma. Okręty serii od UB-30 do UB-41, budowane w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, miały zwiększoną szerokość i długość, ich wyporność w zanurzeniu wzrosła do 303 BRT^[2].

Dowódcą okrętu został 11 kwietnia 1916 roku mianowany Oberleutnant zur See Ludwig Karl Sahl^[3]. Sahl dowodził okrętem do 4 grudnia 1916 roku. 25 maja jednostka został przydzielona do Flotylli Bałtyckiej. 5 grudnia Sahl został zastąpiony przez Oberleutnant zur See Karla Ruprechta^[4]. Ruprecht został zastąpiony przez Oberleutnant zur See Maxa Viebega(inne języki)^[5]. Tego samego dnia 24 lutego 1917 roku okręt został przeniesiony do Flotylli Flandria. Operował w obszarze kanału Morza Północnego, La Manche, północnych wybrzeży Francji oraz Morza Celtyckiego.

Pierwszym zatopionym przez UB-32 statkiem był należący do Franka C. Malletta, Lowestoft, zbudowany w 1905 roku brytyjski kuter rybacki „Comrades” o pojemności 58 BRT^[6]. Został zatrzymany i zatopiony ogniem z broni pokładowej około 2,5 mili na zachód od Smith Knoll Middle. Tego samego dnia UB-32 zatopił jeszcze dwa kutry rybackie^[7]. W czasie kolejnego patrolu na przełomie marca i kwietnia u wybrzeży Normandii UB-32 zatopił 5 statków oraz dwa uszkodził^[7]. 31 marca około 15 mil na północny wschód od Barfleur, zatrzymał i zatopił dwa niewielki brytyjskie żaglowce płynące pod balastem z Caen do Poole, „Boaz” oraz „Gippeswic”.

Tego samego dnia UB-32 storpedował i uszkodził brytyjski statek szpital HMHS Gloucester Castle^[b] o whyporności 7999 BRT. Zbudowany w 1911 roku w Fairfield Shipbuilding and Engineering Company statek osiadł na mieliźnie w wybrzeży Wight^[8]. Tego samego dnia UB-32 uszkodził jeszcze jeden statek brytyjski „Queen Louise” o pojemności 4879 BRT^[9].

W czasie następnego patrolu w ostatniej dekadzie kwietnia, tym razem na zachód od wybrzeży Kornwalii, UB-32 zatopił 8 statków. 25 kwietnia 1917 roku około 24 mil na południowy zachód od Wolf Rock należącej do archipelagu Scilly storpedował brytyjski statek służący do transportu wojska. Zbudowany w 1911 roku statek „Ballarat”^[10] o pojemności 11 120 BRT. Na pokładzie statku oprócz załogi znajdowało się 1367 australijskich żołnierzy ze stanu Wiktoria. Statek tonął przez całą noc, wszystkich członków załogi oraz transportowanych żołnierzy udało się ewakuować^[11]. 27 kwietnia UB-32 zatopił dwa duże brytyjskie parowce. „Alfalfa” o pojemności 2993 BRT^[12] oraz „Beemah” o pojemności 4750 BRT^[13]. Ostatnim zatopionym przez UB-32 pod dowództwem Maxa Viebega statkiem był brytyjski tankowiec „Wabasha” o pojemności 5864 BRT^[14]. 6 sierpnia 1917 roku dowództwo nad okrętem objął Oberleutnant zur See Benno von Ditfurth ^[15]. W czasie pierwszego patrolu pod dowództwem von Ditfurtha UB-32 zatopił włoski parowiec „Feltre” o pojemności 6455 BRT^[16]. Statek płynął z ładunkiem rudy żelaza z Villaricos(inne języki) do Tees i został zatopiony około 4 mil od Flamborough Head 26 sierpnia 1917 roku.

22 września 1917 roku, na Morzu Północnym, UB-32 został zaatakowany przez samoloty Curtiss Model H z RNAS dowodzony przez N.A. Mago^[17]. Został zatopiony przez zrzucone z samolotu bomby. Nikt z załogi nie przeżył.

W czasie swojej służby UB-32 odbył 16 patroli^[1], zatopił 22 statki nieprzyjaciela o łącznej pojemności 42 893 BRT, uszkodził 4 statki o łącznej pojemności 19 933 BRT^[7]

• Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 44. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
• Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 181. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
• Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007, s. 102-103. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
• David Miller: U-boats: History, Development and Equipment, 1914-1945. London: Conway Maritime Press Ltd, 2000, s. 10. ISBN 0-85177-790-2. (ang.).
• Jak Mallmann Snowell: U-boat Century German Submarine Warfare 1906-2006. London: Chatham Publishing Lionel Leventhal Ltd, 2006, s. 146. ISBN 1-86176-241-0. (ang.).