Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Sławkowska Kopa

Sławkowska Kopa
Slavkovská kopa
Ilustracja
Sławkowska Kopa wśród podpisanych obiektów
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

2350 m n.p.m.

Pierwsze wejście

1 czerwca 1905
Alfred Martin

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Sławkowska Kopa”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Sławkowska Kopa”
Ziemia49°10′04,3″N 20°10′43,0″E/49,167861 20,178611

Sławkowska Kopa (słow. Slavkovská kopa) – masyw mający cztery wierzchołki, z których najwyższy osiąga wysokość 2350 m n.p.m.[1] Znajduje się on w Sławkowskiej Grani w słowackiej części Tatr Wysokich. Od Skrajnej Sławkowskiej Czuby oddzielony jest Skrajną Sławkowską Ławką, a od bloku szczytowego Sławkowskiego Szczytu oddziela go szeroka Jamińska Przełęcz. Na żaden z wierzchołków Sławkowskiej Kopy nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne.

Wierzchołkami masywu są:

  • Wielka Sławkowska Kopa (2350 m, wierzchołek główny),
  • Mała Sławkowska Kopa (drugi co do wysokości),
  • Skrajna Sławkowska Kopa (powyżej Jamińskiej Przełęczy),
  • Zadnia Sławkowska Kopa (powyżej Skrajnej Sławkowskiej Ławki).

Te cztery wierzchołki oddzielone są trzema przełęczami: Wyżnią, Skrajną i Zadnią Sławkowską Szczerbiną. Ponadto w masywie tym znajduje się Jamińska Turniczka, która oddzielona jest od Małej Sławkowskiej Kopy Jamińską Szczerbiną.

Od Wielkiej Sławkowskiej Kopy w kierunku północnym odgałęzia się boczna grań – Warzęchowy Filar, oddzielający Nowoleśną Kotlinę od Jaminy. Najbliżej masywu Sławkowskiej Kopy znajduje się w nim Wielka Warzęchowa Strażnica, oddzielona Warzęchowym Przechodem[2].

Historia

Pierwsze wejścia turystyczne:

Przypisy

  1. Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
  2. a b Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971, s. 98–108.

Bibliografia