Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Sójka błękitna

Sójka błękitna
Cyanopica cyanus[1]
(Pallas, 1776)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

krukowate

Rodzaj

Cyanopica

Gatunek

sójka błękitna

Synonimy
  • Corvus cyanus Pallas, 1776[2]
  • Cyanopica cyana (Pallas, 1776)
Podgatunki

zobacz opis w tekście

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Sójka błękitna[4], sroka błękitna[5] (Cyanopica cyanus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae). Zamieszkuje wschodnią Azję – Chiny, Koreę, Japonię, Mongolię i południowo-wschodnią Rosję. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Charakterystyka

Sylwetką przypomina srokę zwyczajną. Długość ciała 36–38 cm; masa ciała: samce 80–118 g, samice 76–112 g[6]; rozpiętość skrzydeł: 38–40 cm[7]. Obie płcie są do siebie podobne[7].

Zwykle widywana w gwarnych stadkach, przelatując „gęsiego” z drzewa na drzewo z przeciągłym i wznoszącym się kszrrriii; wydaje też terkot zakończony krótkim kłiit, zduszone trele i inne krótkie dźwięki. Lokalnie dosyć liczna w lasach piniowych, sadach i gajach.

Systematyka

Wyróżnia się od 2[8] do 8[7] podgatunków C. cyanus. Autorzy Handbook of the Birds of the World wyróżnili następujące podgatunki[2][6]:

  • C. cyanus cyanus (Pallas, 1776) – północno-zachodnia i północna Mongolia do południowo-wschodniej Rosji i północno-wschodnich Chin.
  • C. cyanus stegmanni Meise, 1932 – południowa część prowincji Heilongjiang (północno-wschodnie Chiny).
  • C. cyanus koreensis Yamashina, 1939 – Korea.
  • C. cyanus japonica Parrot, 1905 – środkowa Japonia (północne i środkowe Honsiu).
  • C. cyanus kansuensis Meise, 1937 – północno-środkowe Chiny (północno-wschodnia część prowincji Qinghai, zachodnia Gansu i północno-zachodni Syczuan).
  • C. cyanus interposita Hartert, 1917 – północne Chiny (od Ningxia, wschodniej Gansu i Shaanxi na wschód po Hebei i Szantung).
  • C. cyanus swinhoei Hartert, 1903 – wschodnio-środkowe i wschodnie Chiny (północny i środkowy Syczuan do Zhejiang i Jiangxi).

Serwis Birds of the World wyróżnia dodatkowy, ósmy podgatunek:

  • C. cyanus pallescens Stegmann, 1931 – środkowa i dolna część dorzecza Amuru[7].

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia obecnie tylko dwa podgatunki: C. c. cyanus i C. c. japonica, traktując podgatunki stegmanni, koreensis, kansuensis, interposita i swinhoei jako synonimy podgatunku nominatywnego[8].

Klasyfikowana obecnie jako odrębny gatunek sójka iberyjska (Cyanopica cooki)[9][10][11][12], występująca w Europie na Półwyspie Iberyjskim, często uznawana była za podgatunek sójki błękitnej; sądzono, że została sprowadzona w XVI wieku z Azji przez żeglarzy, lecz odnaleziono w jaskiniach kości datowane na ponad 44 tysiące lat, co oznacza, że jest to ptak naturalnie tu występujący[9].

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje sójkę błękitną jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako szeroko rozpowszechniony i lokalnie pospolity. Trend liczebności populacji oceniany jest jako wzrostowy[3].

Przypisy

  1. ↑ Cyanopica cyanus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b Asian Azure-winged Magpie (Cyanopica cyanus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)]. (ang.).
  3. ↑ a b Cyanopica cyanus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Corvidae Leach, 1819 – krukowate – Crows and Jays (wersja: 2024-10-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-12-11].
  5. ↑ P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 442, 1999. 
  6. ↑ a b Madge, S.: Asian Azure-winged Magpie (Cyanopica cyanus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2009. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-21)].
  7. ↑ a b c d S. Madge: Azure-winged Magpie (Cyanopica cyanus), version 1.0. [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2024-12-11]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  8. ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Crows, mudnesters, birds-of-paradise. IOC World Bird List (v14.2). [dostęp 2024-12-11]. (ang.).
  9. ↑ a b A. Kryukov, M.A. Iwasa, R. Kakizawa, H. Suzuki, W. Pinsker, E. Haring. Synchronic east-west divergence in azure-winged magpies (Cyanopica cyanus) and magpies (Pica pica). „Journal of Zoological Systematics and Evolutionary Research”. 42 (4), s. 342–351, 2004. DOI: 10.1111/j.1439-0469.2004.00287.x. (ang.). 
  10. ↑ Koon Wah Fok, Christopher M. Wade, David T. Parkin. Inferring the phylogeny of disjunct populations of the azure-winged magpie Cyanopica cyanus from mitochondrial control region sequences. „Proceedings the Royal of Society London B”. 269 (1501), s. 1671–1679, 2002. DOI: 10.1098/rspb.2002.2057. (ang.). 
  11. ↑ E. Haring, A. Gamauf, A. Kryukov. Phylogeographic patterns in widespread corvid birds. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 45 (3), s. 840–862, 2007. PMID: 17920300. (ang.). 
  12. ↑ BirdLife International, Cyanopica cooki, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-01-13] (ang.).

Linki zewnętrzne

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/S%C3%B3jka_b%C5%82%C4%99kitna