Ryszard Stryjecki

Data i miejsce urodzenia	1937 Warszawa
Alma Mater	ASP w Warszawie
Dziedzina sztuki	rzeźba
Ważne dzieła
Pomnik Ofiar Rzezi Woli Rzeźby ursynowskie
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Ryszard Wojciech Stryjecki (ur. w 1937 w Warszawie) – polski artysta, rzeźbiarz.

Studiował na Wydziale Rzeźby warszawskiej ASP, dyplom uzyskał w 1964 w pracowni prof. Mariana Wnuka. Zajmuje się rzeźbą, medalierstwem i pedagogiką w zakresie rzeźby oraz medalierstwa. Uczestniczył w wielu światowych Biennale Medalierstwa FIDEM oraz w wystawach sztuki polskiej za granicą^[1].

W latach 2000–2002 prowadził pracownię rzeźby w kamieniu na warszawskiej ASP, a w 2000 warsztaty medalierskie dla studentów wydziału rzeźby Akademii Sztuki w Helsinkach. Jest inicjatorem międzynarodowych warsztatów rzeźby w kamieniu "Integrart", w których uczestniczy wielu rzeźbiarzy z Europy^[2].

Prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Poznaniu, Wrocławiu, Płocku, a także w zbiorach British Museum w Londynie, w Watykanie, Muzeum im. Puszkina w Moskwie, muzeach niemieckich w Stuttgarcie, Marbach, Ludwigsburgu oraz w zbiorach prywatnych w Europie i Ameryce^[3].

Po uzyskaniu dyplomu, nie mogąc robić rzeźb o wielkich rozmiarach, Ryszard Stryjecki rozpoczął swoje pierwsze medale, które zaczęły budzić się z dziewiętnastowiecznego letargu. Stryjecki zaczął eksperymentować z formą medalu, trzymając się jednak jednego surowca – brązu^[4].

W 1979 zorganizował plener rzeźbiarski dla nowo powstającego osiedla Ursynów. Jego rzeźba "Rodzina" przedstawia trzyosobową rodzinę ma ok. 1,5 m. Została wykonana w wapieniu w ramach pleneru na Ursynowie w 1977, którego koordynatorem był Ryszard Stryjecki. Projekt był jedną z wielu prób pozyskania przez władze artystów i inteligencji po głośnych strajkach z 1976. W tamtym okresie wyjątkowo trudno było pozyskać materiały, jedynym najłatwiej dostępnym surowcem był wapień. W ramach pleneru powstało 10 rzeźb, które są rozmieszczone na terenie dzisiejszego Ursynowa Północnego. Autorami dzieł byli też Edmund Majkowski, Nina Mirecka, Władysław Trojan, Stanisław Sieklucki, Stefan Wierzbicki, Marek Moszyńki^[5].

W latach 1980–1989 stworzył cykl 24 medali „Sukcesja” , będących komentarzem do historii PRL, prezentowany na wielu wystawach sztuki niezależnej w muzeach diecezjalnych^[2].

Jest autorem pomnika Zamordowanych Podczas Powstania Warszawskiego Mieszkańców Woli (2002–2004) oraz współautorem pomnika założyciela Instytutu Głuchoniemych w Warszawie, Jakuba Falkowskiego. Cykl dużych rzeźb kamiennych był eksponowany we wnętrzach Sądu Najwyższego w Warszawie oraz na terenie parkowym i we wnętrzu Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie^[2].

Ryszard Stryjecki zajmuje się organizacją zajęć i plenerów dla osób głuchoniewidomych. Pierwsza propozycja pojawiła się ze strony Polskiego Związku Niewidomych w 1988. Artysta początkowo zastanawiał się nad sprzecznością rzeźbienia bez wzroku, ale ostatecznie zdecydował się pokonać przeszkodę.

^[6]

Od 1990 organizuje dla nich dla nich coroczne warsztaty ceramiczne w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku^[2].

• Złoty Krzyż Zasługi za zasługi w działalności na rzecz Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku (2001)^[7]
• Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2011)^[8]
• Krzyż Kawalerski Order Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w pracy artystycznej i twórczej, za pielęgnowanie pamięci o najnowszej historii Polski (2016)^[9]

• Ryszard Stryjecki - rzeźba i medalierstwo [online], Ryszard Stryjecki - rzeźba i medalierstwo [dostęp 2020-07-04] .strona główna serwisu