Ryszard Długołęcki
Data urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie | |
Alma Mater |
Ryszard Długołęcki (ur. 1933) – polski lekarz, himalaista, uczestnik wypraw wysokogórskich, publicysta i tłumacz literatury pięknej oraz naukowej.
Życiorys
Jest absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu, Następnie wyjechał do Warszawy, gdzie ukończył studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej. Specjalizuje się w medycynie wysokogórskiej, obecnie związany z Bydgoszczą.
W 1967 był uczestnikiem II polskiej wyprawy alpinistyczno-naukowej w Wysoki Atlas[1]. Uczestniczył również w wyprawach m.in. w Karakorum i Himalaje[2]. Ogłosił pięć przekładów dramatów Shakespeare’a: Hamleta (2013), Makbeta (2018), Króla Leara (2019), Ryszarda III (2020) i Sen nocy letniej (2022)[3].
Na początku lat 90. należał do partii Ruch Obywatelski Akcja Demokratyczna[4].
Ważniejsze przekłady z literatury angielskojęzycznej
- Julian Hudson – Czarny Alert
- Julian Hudson – Kwestionariusz
- Ib Melchior – Kryptonim Grand Guignol
- Ib Melchior – Projekt Haigerloch
- Edmond Pope – Storpedowany
- William Szekspir – Hamlet, książę Danii (pod redakcją Dawida Junga), Bydgoszcz-Gniezno-Warszawa 2013
Przekłady naukowe
- prof. Ian Greer – Ciąża
- praca zbiorowa – Niemowlę i Małe Dziecko
Linki zewnętrzne
- Przekłady dostępne w Bibliotece Narodowej w Warszawie
- Monolog Hamleta w przekładzie Ryszarda Długołęckiego
Zobacz też
Przypisy
- ↑ E. Temlak – II polska wyprawa alpinistyczno-naukowa w Wysoki Atlas w: „Taternik”, nr 2 (199), Warszawa 1968, s. 58–61.
- ↑ Informacje na stronie Inowrocławia. [dostęp 2015-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-27)].
- ↑ Ryszard Długołęcki · Repozytorium polskich przekładów Williama Shakespeare’a w XX i XXI wieku: zasoby, strategie tłumaczenia i recepcja [online], xx.polskiszekspir.uw.edu.pl [dostęp 2024-09-22] .
- ↑ KATALOG zespołu „Kolekcja Unii Wolności”. archiwa.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-25)]., s. 24
Bibliografia
- K. Saysse-Tobiczyk – W górach wysokich: kompendium polskich wypraw wysokogórskich, Wiedza Powszechna 1985, s. 186–194.