Ryjokrety
| Urotrichini | |||
| Dobson, 1883[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – górokret japoński (Urotrichus talpoides) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię |
ryjokrety | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Urotrichus Temminck, 1841 | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Rodzaje | |||
| |||
Ryjokrety[5] (Urotrichini) – plemię ssaków z podrodziny kretów (Talpinae) w obrębie rodziny kretowatych (Talpidae).
Występowanie
Plemię obejmuje gatunki występujące w Japonii[6][7].
Systematyka
Do plemienia należą następujące występujące współcześnie rodzaje[8][6][5]:
- Urotrichus Temminck, 1841 – górokret – jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem jest Urotrichus talpoides Temminck, 1841 – górokret japoński
- Dymecodon F.W. True, 1886 – ryjokret – jedynym przedstawicielem jest Dymecodon pilirostris F.W. True, 1886 – ryjokret górski
Opisano również rodzaje wymarłe[9]:
- Myxomygale Filhol, 1890[10]
- Paratalpa Lavocat, 1951[11]
- Percymygale Hugueney & Maridet, 2017[12]
- Pseudoparatalpa Lopatin, 1999[13] – jedynym przedstawicielem był Pseudoparatalpa lavrovi (Bendukidze, 1993)
- Tenuibrachiatum Ziegler, 2003[14] – jedynym przedstawicielem był Tenuibrachiatum storchi Ziegler, 2003.
Przypisy
- ↑ a b G.E. Dobson: A Monograph of the Insectivora, Systematic and Anatomical. Cz. 2. London: J. Van Voorst, 1883, s. 128. (ang.).
- ↑ É.L. Trouessart. Synopsis sytematicus et geographicus mammalium. „Revue et magasin de zoologie pure et appliquée”. 3e série. 7, s. 265, 1879. (fr.).
- ↑ L.M. Van Valen. New Paleocene insectivores and insectivore classification. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 135 (5), s. 274, 1967. (ang.).
- ↑ H.Н. Каландадзе & А.С. Раутиан: Система млекопитающих и историческая зоогеография. W: Филогенетика млекопитающих. Москва: Издательство Московского университета, 1992, s. 55. (ros.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 77. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 82. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Tribe Urotrichini. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-14].
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-25]. (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra, Urotrichini Gill, 1875, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-25] (ang.).
- ↑ H. Filhol. Description d’un nouveau genre d’Insectivore provenant des dépots de phosphate de chaux du Quercy. „Bulletin de la Société philomathique de Paris”. Huitième série. 2 (4), s. 177, 1890. (fr.).
- ↑ R. Lavocat. Révision de la faune des mammifères oligocènes d’Auvergne et du Velay. „Sciences et Avenier”. 32, s. 30, 1951. (fr.).
- ↑ M. Hugueney & O. Maridet. Evolution of Oligo-Miocene talpids (Mammalia, Talpidae) in Europe: focus on the genera Myxomygale and Percymygale n. gen. „Historical Biology”. 30 (1–2), s. 270, 2017. DOI: 10.1080/08912963.2017.1282477. (ang.).
- ↑ А.В. Лопатин / A.V. Lopatin. Олигоценовые и раннемиоценовые насекомоядные (Insectivora, Mammalia) Западного Казахстана / Oligocene and Early Miocene Insectivores (Mammalia) from Western Kazakhstan. „Палеонтологический журнал / Paleontological Journal”. 33 (2), s. 66 / 187, 1999. (ros. • ang.).
- ↑ R. Ziegler. Moles (Talpidae) from the late Middle Miocene of South Germany. „Acta Palaeontologica Polonica”. 48 (4), s. 637, 2003. (ang.).