Ryōgoku Kokugikan
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Tokyo 130-0015, Sumida-ku, Yokoami 1-3-28 |
| Otwarta |
1985 |
| Właściciel |
Japońskie Stowarzyszenie Sumo |
| Liczba miejsc | |
| Całkowita |
ok. 13 000 |
Położenie na mapie Tokio  | |
Położenie na mapie Japonii  | |
Położenie na mapie prefektury Tokio  | |
 35°41′49″N 139°47′36″E/35,696944 139,793333
| |
| Strona internetowa | |
Ryōgoku Kokugikan (jap. 両国国技館) – hala sportowa w Tokio, w dzielnicy Sumida.
Jest to trzeci budynek w Tokio o nazwie kokugikan.
Rosnąca popularność zapasów sumo w okresie Meiji doprowadziła do zbudowania pierwotnego budynku o tej nazwie w dzielnicy Ryōgoku w 1909 roku, według projektu architekta Kingo Tatsuno. Konstrukcja została zniszczona dwukrotnie przez pożary: jeden incydentalny, drugi – w czasie wielkiego trzęsienia ziemi w 1923 roku.
W czasie II wojny światowej hala została przeznaczona na potrzeby armii, jako fabryka amunicji, i turnieje odbywały się na stadionie do baseballa. W 1944 roku hala została zniszczona w wyniku nalotu lotniczego[1].
W 1945 roku władze okupacyjne zamieniły pierwszy Kokugikan w Memorial Hall, ale uznając sumo za mniej groźny sport niż inne sztuki walki, zezwoliły na zorganizowanie w nim turnieju w listopadzie 1945 roku i rok później, ale w następnych latach – do roku 1954 – walki zapaśników (rikishi) odbywały się na terenie chramu Meiji.
Od 1954 roku turnieje były przeprowadzane w innej hali o nazwie Kuramae Kokugikan w dzielnicy Taitō. W 1985 roku zapaśnicy przeprowadzili się do nowej hali Ryōgoku Kokugikan.
Hala może pomieścić 10–13 tys. widzów w zależności od charakteru imprezy. Głównie jest ona wykorzystywana do turniejów zapaśniczych (honbasho) wielkiego sumo (ō-zumō), które odbywają się tam trzy razy do roku: hatsu-honbasho (noworoczny) w styczniu, natsu-honbasho (letni) w maju, aki-honbasho (jesienny) we wrześniu. Odbywają się tam także inne imprezy kulturalne i sportowe. Wewnątrz budynku znajduje się Muzeum Sumo[2]. Właścicielem hali jest Japońskie Stowarzyszenie Sumo[3].
Dzielnica Ryōgoku[4], w której znajduje się hala, jest zorganizowana pod kątem potrzeb zapaśników sumo oraz imprez tam organizowanych. Oprócz „stajni” szkoleniowych (sumō-beya) jest tam wiele restauracji, które serwują „obowiązkową” potrawę dla rikishi o nazwie chanko-nabe[5]. Jest to „gorący garnek” wypełniony bulionem, różnego rodzaju mięsem, tofu i warzywami. Skład potrawy jest ułożony pod kątem pozyskiwania kilogramów.
Galeria
Ryōgoku Kokugikan w 1909 r.
Wnętrze hali w czasie turnieju
Prezentacja banerów sponsorów turnieju
Ceremonia poprzedzająca rozpoczęcie walk
Tsuriyane – podwieszony dach ponad ringiem (dohyō), w stylu chramu shintō
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Sumo’s Kokugikan celebrates 100 years. Mainichi Newspapers Co. Ltd, 2009-09-17. [dostęp 2016-07-18]. (ang.).
- ↑ Sumo Museum. Japan National Tourism Organization. [dostęp 2016-07-17]. (ang.).
- ↑ Ryogoku Kokugikan. World of Stadiums, 2016. [dostęp 2016-07-17]. (ang.).
- ↑ Ryogoku. japan-guide.com. [dostęp 2016-07-18]. (ang.).
- ↑ Ryogoku Kokugikan (sumo stadium). Japan National Tourism Organization. [dostęp 2016-07-17]. (ang.).