Rozstrzelanie – rodzaj kary śmierci polegający na spowodowaniu nagłej śmierci poprzez natychmiastowe zniszczenie organów wewnętrznych lub mózgu skazańca za pomocą pojedynczego lub wielokrotnego postrzału.

W historii rozstrzelanie często traktowano jako metodę egzekucji lepszą (bardziej honorową) niż powieszenie. Wojskowi częściej byli rozstrzeliwani, podczas gdy pospolici przestępcy ginęli na szubienicy. Niemcy skazani na śmierć w Norymberdze zostali powieszeni, aby nadać ich zbrodniom status zwyczajnego przestępstwa.

• Rozstrzelanie przez pluton egzekucyjny – wyrok często wydawany przez trybunały i sądy wojenne, jako kara za dezercję i zdradę.
• Rozstrzelanie przez ciężki karabin maszynowy – sposób często stosowany podczas dokonywania zbrodni wojennych i zbrodni przeciwko ludzkości, między innymi przez niemieckie Einsatzgruppen wobec ludności cywilnej w czasie II wojny światowej;
• Strzał w tył głowy – sposób stosowany w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (w ten sposób zginęły ofiary czystek stalinowskich, m.in. zbrodni katyńskiej) oraz Polsce w okresie stalinizmu. Metodę tę stosowali również m.in. funkcjonariusze SS w Treblince. Metoda ta stosowana w Chinach umożliwia późniejsze pobranie organów do przeszczepu^[1][2]. Stosowana jest także na Białorusi^[3].
• Rozstrzelanie z działa – skazańca rozstrzeliwano za pomocą działa. W Indiach w czasach panowania Wielkich Mogołów praktykowano specyficzną formę takiej egzekucji w postaci przywiązywania skazańca do lufy armaty a następnie oddawania strzału.^{[potrzebny przypis]} Znany jest również co najmniej jeden przypadek wykorzystania broni artyleryjskiej do egzekucji polskich jeńców wojennych przez Armię Czerwoną w 1939 r.^[4]. Według doniesień medialnych w 2015 r. minister obrony Korei Północnej Hyŏn Yŏng Ch’ŏl miał zostać rozstrzelany za pomocą działka przeciwlotniczego na polecenie dyktatora Kim Dzong Una za zaśnięcie na paradzie wojskowej^[5].