Rinosporydioza – rzadka, przewlekła choroba ziarninowa błony śluzowej wywoływana przez Rhinosporidium seeberi, występująca głównie w Indiach i na Cejlonie.

Do zakażenia Rhinosporidium seeberi dochodzi w wyniku wtargnięcia patogenu w uszkodzoną błonę śluzową, prawdopodobnie w środowisku wodnym.

Rhinosporidium seeberi zaliczano tradycyjnie do grzybów, ale analiza genetyczna rRNA umiejscowiła systematycznie patogen w Mesomycetozoea.

Rinosporydioza przebiega z miejscowym odczynem zapalnym i wytwarzaniem zmian rozrostowych w postaci polipów błony śluzowej w miejscu inwazji patogenu (nosogardło, spojówki oka oraz aparat łzowy; rzadziej ucho zewnętrzne, skóra i tkanka podskórna, narządy płciowe, odbytnica). Na powierzchni polipów można dostrzec białawe pola – miejsca martwicy i bliznowacenia.

Zmiany nie są bolesne. Do szerzenia się choroby dochodzi wyjątkowo.

Diagnostyka polega na wykryciu obecności patogenu w badaniu mikroskopowym. Posiewy są ujemne.

Farmakoterapia jest nieskuteczna. Stosuje się leczenie zabiegowe (np. elektrokoagulacja zmian).

• A. Kurnatowska: Wybrane zagadnienia mikologii medycznej. Łódź: Wydawnictwo Promedi, 1995. ISBN 83-85803-01-7. Brak numerów stron w książce
• Robert Rivard: Rhinosporidiosis. Medscape Reference. [dostęp 2011-06-18]. (ang.).