Rinnō-ji

輪王寺

Sanbutsu-dō
Państwo	Japonia
Miejscowość	Nikkō
Typ budynku	świątynia
Rozpoczęcie budowy	VIII wiek
Położenie na mapie Japonii Rinnō-ji
36°45′18″N 139°36′01″E/36,755000 139,600278
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Rinnō-ji (jap. 輪王寺) – świątynia^[a] buddyjska w Nikkō (prefektura Tochigi) w Japonii. Jest ośrodkiem szkoły tendai^[1]. W 1999 została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako część obiektu pod nazwą „Chramy i świątynie Nikko”^[2].

Od początku świątynia reprezentowała synkretyzm shintō-buddyjski (shinbutsu-shūgō), który trwał aż do okresu Meiji. Rinnō-ji założył w VIII wieku mnich buddyjski Shōdō jako część kompleksu sakralnego obejmującego chramy Nikkō Tōshō-gū i Futarasan-jinja. W 1879 decyzją administracyjną zlikwidowano synkretyczny charakter świątyni i przypisano ją wyłącznie buddyzmowi. Jednocześnie przeniesiono główne budynki świątyni z terenu chramów shintō^[2].

Świątynia Rinnō-ji słynie z Pawilonu Trzech Posągów Buddy (三仏堂 Sanbutsu-dō) z 1648. Znajdują się w nim 3 duże, drewniane, pokryte laką i złocone posągi. Środkowy to Amida, po lewej Kannon o tysiącu rąk, po prawej nietypowe wyobrażenie opiekunki zwierząt Batō Kannon z głową konia, wyrastającą z jej czoła. Z tyłu świątyni znajduje się Sōrin-tō, wysoka kolumna (rodzaj stupy) z brązu, na której wyryto 10 tysięcy sutr; wiszą na niej 24 dzwonki. Za świątynią rozciąga się ogród Shōyō-en^[1]. Świątyni podlega Taiyū-in Reibyō (大猷院霊廟)^[b] mauzoleum Iemitsu Tokugawy z 1653^[2].

• 
  Trzy posągi w Sanbutsu-dō
• 
  Ogród świątynny Shōyō-en
• 
  Mauzoleum Iemitsu Tokugawy Taiyū-in
• 
  Brama Kara-mon mauzoleum Taiyū-in
• 
  Sōrin-tō