Ricky Burns
| |
| Pseudonim |
Rickster |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
13 kwietnia 1983 |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
178 cm |
| Styl walki |
praworęczny |
| Kategoria wagowa |
lekka |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk |
51 |
| Zwycięstwa |
43 |
| Przez nokauty |
16 |
| Porażki |
7 |
| Remisy |
1 |
| |
Ricky Burns (ur. 13 kwietnia 1983 w Bellshill) – brytyjski (szkocki) bokser, były mistrz świata kategorii junior lekkiej i lekkiej federacji WBO.
Kariera zawodowa
Karierę zawodową rozpoczął 20 października 2001. Do maja 2010 stoczył 30 walk, z których wygrał 28 a 2 przegrał. W tym okresie zdobył tytuł mistrza Commonwealthu w wadze junior lekkiej, który obronił trzykrotnie.
4 września 2010 w Glasgow stanął przed szansą zdobycia tytułu mistrza świata organizacji WBO w wadze junior lekkiej. Pokonał, jednogłośnie na punkty broniącego tytułu, dotąd niepokonanego, Portorykańczyka Romána Martíneza i został nowym mistrzem świata[1]. W pierwszej obronie tytułu, 4 grudnia, pokonał jednogłośnie na punkty Norwega Andreasa Evensena[2].
12 marca 2011 w kolejnej obronie tytułu pokonał przez TKO w 7r Josepha Laryea z Ghany[3]. W trzeciej obronie pasa, 16 lipca, zmierzył się z Anglikiem, byłym mistrzem WBO (poprzednikiem Martineza), Nicky Cookiem. Wygrał już w 1r z powodu kontuzji przeciwnika[4]. We wrześniu podjął decyzję o rezygnacji z tytułu i przejściu do wagi lekkiej[5]. 5 listopada, w Londynie, wygrał jednogłośnie na punkty z Australijczykiem Michaelem Katsidisem zdobywając wakujący tytuł tymczasowego mistrza WBO w wadze lekkiej[6].
W styczniu 2012 został mistrzem pełnoprawnym gdy Juan Manuel Márquez został pozbawiony przez federację WBO pasa mistrzowskiego[7]. W pierwszej obronie tytułu, 10 marca, zwyciężył jednogłośnie na punkty Paulusa Mosesa z Namibii[8] a następnie 22 września przez techniczny nokaut w czwartej rundzie Anglika Kevina Mitchella[9].
9 maja 2015 w Hidalgo w Teksasie przegrał jednogłośnie na punkty 117:109, 116:110 i 116:110 z Amerykaninem Omarem Figueroa Jr. (25-0-1, 18 KO)[10].
1 sierpnia 2015 w Hull pokonał przez techniczny nokaut w piątej rundzie Princa Ofotsu (15-5, 11 KO)[11].
Przypisy
- ↑ Burns shocs Martinez. fightnews.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-08)]. (Fightnews.com) [dostęp 25-09-2011]
- ↑ Burns still WBO 130lb champion. fightnews.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-07)]. (Fightnews.com) [dostęp 25-09-2011]
- ↑ Burns retains WBO title. fightnews.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-13)]. (Fightnews.com) [dostęp 25-09-2011]
- ↑ Burns retains WBO 130lb title. fightnews.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-18)]. (Fightnews.com) [dostęp 25-09-2011]
- ↑ Ricky Burns Update (Fightnews.com) [dostęp 25-09-2011]
- ↑ Burns outpoints Katsidis. fightnews.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-08)]. (Fightnews.com) [dostęp 08-11-2011]
- ↑ Marquez pozbawiony pasa, Burns nowym mistrzem WBO. (ringpolska.pl). (pol.). [dostęp 26-01-2012]
- ↑ Burns obronił tytuł (Bokser.org) [dostęp 11-03-2012]
- ↑ Burns zastopował Mitchella! (Bokser.org) [dostęp 23-09-2012]
- ↑ Figueroa Jr pokonuje Burnsa i pozostaje niepokonany. Bokser.org, 9 maja 2015. [dostęp 2015-05-09]. (pol.).
- ↑ Burns przełanał złą passę, udany rewanż n Rose′a. Bokser.org, 1 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-02]. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Lista walk zawodowych Ricky Burnsa na boxRec.com