Reforma monetarna w Niemczech w 1871 roku – reforma systemu pieniężnego przeprowadzona w zjednoczonych Niemczech po utworzeniu Cesarstwa Niemieckiego w 1871 roku.

Przed utworzeniem cesarstwa istniało na jego przyszłym terenie siedem systemów monetarnych, ponadto w obiegu były również waluty obce. Pod koniec 1871 roku parlament niemiecki uchwalił ustawę, która wprowadzała do obiegu monety o nominałach 10 i 20 marek oraz system dziesiętny dla marki (1 marka = 100 fenigów = 1/3 talara związkowego/unijnego Vereinsthaler(inne języki)), a w lipcu 1873 roku wprowadzono nakaz wycofania z użytku dotychczas stosowanych walut. Ustalone zostały także nominały wprowadzanych do obiegu marek i fenigów oraz surowiec, z którego mają być produkowane. Monety 20 i 50 fenigów oraz 1, 2, 3 i 5 marki miały być bite w srebrze, 5 i 10 fenigów w stopie miedziowo-niklowym, a 1 i 2 fenigi miały być miedziane.

Ustawą z września 1875 waluta markowa (popularnie zwana Goldmark(inne języki)) została jedynym obowiązującym środkiem płatniczym od roku 1876, chociaż w obiegu pozostały talary związkowe (wprowadzone w 1857, wycofane w 1908 r.).

• Reforma monetarna w Niemczech 1871 r. w NBP
• RyszardR. Tomczyk RyszardR., Pomiędzy bimetalizmem a monometalizmem. Ekonomiczno-prawne aspekty systemu monetarnego Rzeszy Niemieckiej w drugiej połowie XIX wieku, „Przegląd Zachodniopomorski”, 2015, s. 80–81, 83, DOI: 10.18276/pz.2015.1-04, ISSN 0552-4245 [dostęp 2021-07-08] .