Ten artykuł dotyczy irlandzkiego polityka. Zobacz też: Raymond Burke.

Ray Burke

Data i miejsce urodzenia	30 września 1943 Dublin
Minister spraw zagranicznych Irlandii
Okres	od 26 czerwca 1997 do 7 października 1997
Przynależność polityczna	Fianna Fáil
Poprzednik	Dick Spring
Następca	David Andrews
Minister sprawiedliwości Irlandii
Okres	od 12 lipca 1989 do 11 lutego 1992
Przynależność polityczna	Fianna Fáil
Poprzednik	Gerry Collins
Następca	Pádraig Flynn

Ray Burke, właśc. Raphael P. Burke, irl. Rae de Búrca (ur. 30 września 1943 w Dublinie) – irlandzki polityk, działacz Fianna Fáil, parlamentarzysta (członek Dáil Éireann), minister w różnych resortach, w tym od 1989 do 1992 minister sprawiedliwości, w 1997 minister spraw zagranicznych.

Urodził się 30 września 1943 w Dublinie^[1]. Kształcił się w O'Connell School^[1]. Pracował jako agent nieruchomości^[2].

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Fianna Fáil. W 1967 został radnym hrabstwa Dublin. W latach 1985–1987 pełnił funkcję przewodniczącego rady^[1]. W 1973 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Dáil Éireann. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach w 1977, 1981, lutym 1982, listopada 1982, 1987, 1989, 1992 i 1997. Początkowo reprezentował okręg wyborczy Dublin County North, a od 1981 Dublin North^[2][3].

Między 1978 a 1980 był ministrem stanu (niewchodzącym w skład gabinetu) w departamencie przemysłu, handlu i energii. Od 15 października 1980 do 30 czerwca 1981 zajmował stanowisko ministra środowiska. Ponownie sprawował ten urząd od 9 marca do 14 grudnia 1982. Od 10 marca 1987 do 24 listopada 1988 był ministrem energii, następnie do 12 lipca 1989 ministrem przemysłu i handlu, po czym do 11 lutego 1992 ministrem sprawiedliwości. W międzyczasie (od 31 marca 1987 do 6 lutego 1991) odpowiadał jednocześnie za sprawy komunikacji^[2].

26 czerwca 1997 objął urząd ministra spraw zagranicznych w rządzie premiera Bertiego Aherna^[4]. Zastąpił na tym stanowisku Dicka Springa. Pełnił tę funkcję przez niespełna trzy i pół miesiąca, 7 października 1997 jego następcą został David Andrews^[4]. Tego samego dnia Ray Burke złożył również mandat poselski^[2].

Powodem rezygnacji polityka były pojawiające się w mediach pod jego adresem zarzuty korupcyjne. Wskazywano, że przyjmował kwoty pieniężne od deweloperów, a w 1989 jako minister komunikacji otrzymał korzyść majątkową od przedsiębiorcy starającego się o licencję dla stacji radiowej^[5]. W 2004 został uznany za winnego przestępstw podatkowych^[6]. Został skazany na karę sześciu miesięcy pozbawienia wolności, w 2005 odbył cztery i pół miesiąca tej kary^[7].