Raw Air 2017
| ||
Data |
10–19 marca 2017 | |
---|---|---|
Miejsce rozpoczęcia | ||
Miejsce zakończenia | ||
Organizator | ||
Liczba konkurencji |
10 (w tym 1 odwołana) | |
Liczba zawodników |
84 (w tym 1 niesklasyfikowany) | |
Liczba reprezentacji |
17 | |
Zwycięzcy | ||
I miejsce | ||
II miejsce | ||
III miejsce |
Raw Air 2017 – pierwsza edycja turnieju Raw Air, odbywająca się w dniach 10–19 marca 2017 na skoczniach w Norwegii w ramach Pucharu Świata w skokach narciarskich.
Do klasyfikacji generalnej turnieju zaliczano wyniki wszystkich serii konkursowych i prologów (serii kwalifikacyjnych do zawodów indywidualnych). Łącznie zaplanowano 4 prologi oraz 4 konkursy indywidualne i 2 drużynowe – impreza składać miała się łącznie z 16 serii.
Zasady przeprowadzania konkursów w ramach Raw Air są takie same, jak podczas innych zawodów Pucharu Świata, a prologi rozgrywa się według reguł analogicznych do Turnieju Czterech Skoczni.
Impreza rozpoczęła się 10 marca 2017 kwalifikacjami (prologiem) do pierwszego konkursu indywidualnego w Oslo, odbywającego się dwa dni później, natomiast 11 marca został przeprowadzony konkurs drużynowy. Następnie skoczkowie przenieśli się do Lillehammer, gdzie w dniach 13–14 marca zaplanowano prolog i zawody indywidualne, zaś 15–16 marca w Trondheim odbył się prolog i konkurs indywidualny. Turniej zakończył się na skoczni mamuciej w Vikersund, na której 17 marca rozegrano prolog, dzień później konkurs drużynowy, natomiast ostatniego dnia rywalizacji, 19 marca, zawodnicy wystąpili w finałowym konkursie indywidualnym.
Z powodu niekorzystnych warunków wietrznych odwołany został konkurs indywidualny w Lillehammer, wobec czego liczba serii punktowanych zmniejszyła się do 14. Warunki atmosferyczne uniemożliwiły również przeprowadzenie dodatkowo jednoseryjnego konkursu indywidualnego w Vikersund, planowanego na 17 marca w miejsce odwołanych zawodów w Lillehammer.
Zwycięzcą turnieju został Austriak Stefan Kraft, drugie miejsce zajął Kamil Stoch, natomiast na trzecim miejscu turniej zakończył Andreas Wellinger.
Skocznie
W tabeli podano rekordy skoczni obowiązujące przed rozpoczęciem Raw Air 2017 lub ustanowione w trakcie jego trwania (wyróżnione wytłuszczeniem).
Zdjęcie | Nazwa skoczni | Miejscowość | K | HS | Rekord skoczni | ||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Odległość | Rekordzista | Data | |||||
Holmenkollbakken | Oslo | K-120 | HS 134 | 141,0 m | Andreas Kofler | 05.03.2011 | |
Lysgårdsbakken | Lillehammer | K-123 | HS 138 | 146,0 m | Simon Ammann | 05.12.2009 | |
Granåsen | Trondheim | K-124 | HS 140 | 143,0 m | Michael Hayböck | 12.03.2015 | |
Noriaki Kasai | 10.02.2016 | ||||||
Vikersundbakken | Vikersund | K-200 | HS 225 | 253,5 m | Stefan Kraft | 18.03.2017 |
Przed turniejem
Klasyfikacja Pucharu Świata i Pucharu Narodów przed rozpoczęciem turnieju
Przed rozpoczęciem Raw Air rozegrano 21 konkursów indywidualnych oraz trzy konkursy drużynowe zaliczane do klasyfikacji Pucharu Świata mężczyzn. Najwięcej zwycięstw w zawodach indywidualnych odniósł lider cyklu Kamil Stoch, który triumfował sześciokrotnie. Po cztery konkursy wygrali Stefan Kraft i Domen Prevc, po dwa razy zwyciężyli Maciej Kot i Daniel-André Tande, natomiast po jednej wygranej na koncie mieli: Severin Freund, Michael Hayböck, Peter Prevc i Andreas Wellinger[1]. W klasyfikacji generalnej pierwsze miejsce zajmował Stoch z przewagą 60 punktów nad drugim Kraftem i 161 punktów nad trzecim Tandem[2].
Bezpośrednio przed turniejem odbyły się Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 w Lahti (Finlandia). Złote medale w obu konkursach indywidualnych zdobył Kraft, tytuł wicemistrzowski na obu skoczniach uzyskał Wellinger, a podia zmagań uzupełnili Markus Eisenbichler (skocznia normalna) i Piotr Żyła (skocznia duża)[3][4].
Klasyfikacji Pucharu Świata w lotach narciarskich przewodził Kraft, który wygrał oba rozgrywane wcześniej konkursy do niej zaliczane (w Oberstdorfie). Dwukrotnie kolejne miejsce na podium zajął Wellinger. Czołową trójkę zestawienia konkursów na skoczniach mamucich uzupełniał Tande[5].
Klasyfikacja Pucharu Świata w lotach przed rozpoczęciem Raw Air[5] | ||||
---|---|---|---|---|
Miejsce | Zawodnik | Występy[a] | Punkty | |
1. | Stefan Kraft | 2 | 200 | |
2. | Andreas Wellinger | 2 | 160 | |
3. | Daniel-André Tande | 2 | 100 | |
4. | Peter Prevc | 2 | 90 | |
5. | Kamil Stoch | 2 | 89 | |
6. | Domen Prevc | 2 | 81 | |
7. | Jurij Tepeš | 2 | 71 | |
8. | Michael Hayböck | 2 | 62 | |
9. | Piotr Żyła | 2 | 61 | |
10. | Maciej Kot | 2 | 53 | |
11. | Richard Freitag | 2 | 50 | |
12. | Markus Eisenbichler | 2 | 41 | |
13. | Noriaki Kasai | 2 | 40 | |
14. | Jernej Damjan | 2 | 35 | |
15. | Andreas Stjernen | 2 | 32 | |
16. | Manuel Fettner | 2 | 27 | |
Jewgienij Klimow | 2 | 27 | ||
18. | Jan Ziobro | 2 | 26 | |
19. | Robert Johansson | 2 | 22 | |
Vincent Descombes Sevoie | 2 | 22 | ||
21. | Dienis Korniłow | 2 | 17 | |
Dawid Kubacki | 2 | 17 | ||
23. | Tomáš Vančura | 2 | 16 | |
24. | Dmitrij Wasiljew | 1 | 15 | |
25. | Janne Ahonen | 2 | 14 | |
26. | Kevin Bickner | 2 | 12 | |
Gregor Schlierenzauer | 1 | 12 | ||
28. | Anže Semenič | 1 | 11 | |
29. | Anže Lanišek | 2 | 10 | |
30. | Andreas Wank | 2 | 9 | |
31. | Karl Geiger | 2 | 8 | |
32. | Cene Prevc | 2 | 7 | |
33. | Stephan Leyhe | 2 | 2 | |
34. | Kaarel Nurmsalu | 2 | 1 | |
Michael Glasder | 2 | 1 |
Dwa zwycięstwa w rozegranych przed Raw Air konkursach drużynowych w ramach Pucharu Świata odnieśli reprezentanci Polski, ponadto raz wygrali Niemcy[1]. W klasyfikacji Pucharu Narodów na pierwszym miejscu plasowała się Polska, na drugim Austria ze stratą 434 punktów, a na trzecim Niemcy ze stratą 458 punktów[2].
Polacy zwyciężyli także w rywalizacji drużynowej mistrzostw świata w Lahti, wyprzedzając zespoły Norwegii i Austrii[6].
Klasyfikacja Pucharu Narodów przed rozpoczęciem Raw Air[2] | |||||
---|---|---|---|---|---|
Miejsce | Państwo | Występy[b] | Ind. | Druż. | Razem |
1. | Polska | 24 | 3233 | 1150 | 4383 |
2. | Austria | 24 | 3049 | 900 | 3949 |
3. | Niemcy | 24 | 2881 | 1050 | 3931 |
4. | Słowenia | 24 | 1990 | 750 | 2740 |
5. | Norwegia | 24 | 2025 | 650 | 2675 |
6. | Rosja | 24 | 455 | 250 | 705 |
7. | Japonia | 24 | 495 | 200 | 695 |
8. | Czechy | 24 | 374 | 300 | 674 |
9. | Francja | 21 | 348 | – | 348 |
10. | Finlandia | 21 | 64 | 100 | 164 |
11. | Szwajcaria | 16 | 90 | 50 | 140 |
12. | Kanada | 17 | 52 | – | 52 |
13. | Stany Zjednoczone | 20 | 37 | 0 | 37 |
14. | Włochy | 7 | 33 | – | 33 |
15. | Estonia | 6 | 2 | – | 2 |
Zasady
Każdy z konkursów indywidualnych w ramach Raw Air poprzedzony był prologiem, rozgrywanym na zasadach analogicznych do serii kwalifikacyjnych w ramach Turnieju Czterech Skoczni – automatyczne prawo awansu do konkursu głównego miało 10 najlepszych skoczków według aktualnego stanu klasyfikacji generalnej Pucharu Świata (lub Pucharu Świata w lotach w przypadku skoczni w Vikersund), jednak – inaczej niż w pozostałych zawodach tego cyklu – ich próby były oceniane przez sędziów i wliczano do tabeli wyników serii kwalifikacyjnej. Noty uzyskane w prologach wliczano do klasyfikacji łącznej Raw Air[7][8].
Zawody indywidualne i drużynowe przeprowadzano na takich samych zasadach, jak pozostałe konkursy w ramach Pucharu Świata. Podobnie jak w przypadku prologów, punkty zdobyte w poszczególnych seriach konkursowych zaliczano na poczet dorobku poszczególnych zawodników w tabeli ogólnej Raw Air. Ponadto – w przeciwieństwie do serii kwalifikacyjnych – za każdy z konkursów przyznawano także punkty do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata (zawody indywidualne), Pucharu Świata w lotach i Pucharu Narodów (zawody indywidualne i drużynowe)[7][8].
Skoki oceniano w taki sam sposób, jak podczas pozostałych zawodów Pucharu Świata. Za osiągnięcie odległości równej punktowi konstrukcyjnemu zawodnik otrzymywał 60 punktów na skoczni dużej i 120 punktów na obiekcie do lotów; za każdy metr powyżej tej granicy uzyskiwał dodatkowo 1,8 punktu na skoczni dużej i 1,2 punktu na obiekcie mamucim, zaś za każdy metr poniżej odejmowano mu analogiczną liczbę punktów. Styl skoku i lądowania podlegał ocenie przez pięciu sędziów wybranych przez FIS, którzy mogli przyznać maksymalnie po 20 punktów. Dwóch skrajnych not (najwyższej i najniższej) nie wliczano do noty łącznej zawodnika. Ponadto wpływ na ocenę końcową skoczka miał przelicznik za prędkość i kierunek wiatru oraz za ewentualną zmianę długości najazdu. Jeżeli zawodnik skakał z niższej belki startowej, otrzymywał dodatkowe punkty, jeżeli skakał z wyższej – punkty mu odejmowano. Dodatkowo jeżeli wiatr wiał z przodu skoczni, zawodnik tracił punkty, gdyż dzięki temu zyskiwał lepsze noszenie na nartach, zaś jeżeli wiatr wiał z tyłu skoczni, skoczkowie przysługiwała odpowiednia bonifikata.
Miejscowość | Współczynnik belki | Współczynnik wiatru przedniego | Współczynnik wiatru tylnego |
---|---|---|---|
Oslo[9] | ±7,24 pkt / m | –9,90 pkt / m/s | +11,99 pkt / m/s |
Lillehammer[10] | ±7,45 pkt / m | –9,90 pkt / m/s | +11,99 pkt / m/s |
Trondheim[11] | ±7,56 pkt / m | –10,80 pkt / m/s | +13,07 pkt / m/s |
Vikersund[12] | ±8,10 pkt / m | –14,40 pkt / m/s | +17,42 pkt / m/s |
Program zawodów
Opracowano na podstawie materiałów źródłowych[13][14][15].
Miejscowość | Dzień | Konkurencja | Początek (CET) | Liczba uczestników |
---|---|---|---|---|
Oslo | 10 marca | Oficjalny trening | 14:30 |
76 |
Prolog | 17:00 | 76 | ||
11 marca | Seria próbna | 15:00 | 47 | |
Konkurs drużynowy | 16:15 | 12 x 4 | ||
12 marca | Seria próbna | 12:30 | 45 | |
Konkurs indywidualny | 14:15 | 50 | ||
Lillehammer | 13 marca | Oficjalny trening | 15:00 | 68 |
Prolog | 17:30 | 71 | ||
14 marca | — | |||
Trondheim | 15 marca | Oficjalny trening | 15:30 | 67 |
Prolog | 17:30 | 70 | ||
16 marca | Seria próbna | 16:00 | 49 | |
Konkurs indywidualny | 17:00 | 50 | ||
Vikersund | 17 marca | Oficjalny trening | 19:40 | 72 |
Prolog | 20:50 | 73 | ||
18 marca | Seria próbna | 14:15 | 44 | |
Konkurs drużynowy | 16:15 | 12 x 4 | ||
19 marca | Seria próbna | 13:00 | 37 | |
Konkurs indywidualny | 14:15 | 40 |
Jury
Dyrektorem zawodów w ramach Raw Air jest Walter Hofer, a jego asystentem – Borek Sedlák.
Opracowano na podstawie materiałów źródłowych[9][10][11][12].
Miejscowość | Delegat techniczny | Asystent delegata technicznego |
Kierownik zawodów | Kontrola wyposażenia | |
---|---|---|---|---|---|
Przed skokiem | Po skoku | ||||
Oslo | Sandro Pertile | Werner Rathmayr | Svein Granerud | Morten Solem | Sepp Gratzer |
Lillehammer | Christian Kathol | Pekka Hyvärinen | Kristian Brenden | ||
Trondheim | Michael Lais | Hroar Stjernen | |||
Vikersund | Franck Salvi | Aljoša Dolhar | Ole Gunnar Fidjestøl |
Sędzia | Kraj | Stanowisko na wieży sędziowskiej | |||
---|---|---|---|---|---|
Oslo | Lillehammer | Trondheim | Vikersund | ||
Pascal Malec | Francja | A | D | – | |
Peter Knoll | Niemcy | B | A | – | |
Inge Eriksrød | Norwegia | C | – | ||
Masahiko Takahashi | Japonia | D | E | – | |
Martino De Crignis | Włochy | E | B | – | |
Kjersti Haugen Espelid | Norwegia | – | C | – | |
Geir Steinar Loeng | Norwegia | – | A | – | |
Mark Servold | Kanada | – | B | – | |
Marit Nybelius Stub | Szwecja | – | C | – | |
Peter Kimmig | Niemcy | – | D | – | |
Jože Berčič | Słowenia | – | E | – | |
Petra Nordman | Finlandia | – | A | ||
Hermann Gschwentner | Austria | – | B | ||
Marek Pilch | Polska | – | C | ||
Nasyr Nasyrow | Kazachstan | – | D | ||
Nicolai Sebergsen | Norwegia | – | E |
Podsumowanie
Klasyfikacja końcowa Raw Air 2017
Źródło: Międzynarodowa Federacja Narciarska[16].
Klasyfikacja Pucharu Świata i Pucharu Narodów po zakończeniu turnieju
Najwięcej punktów Pucharu Świata – 245 – zdobył w trakcie Raw Air 2017 jego triumfator, Stefan Kraft, który awansował dzięki temu z drugiego miejsca na pozycję lidera (łącznie 1465 punktów). Tym samym zamienił się lokatą z Kamilem Stochem (32 punkty straty). Na trzeciej pozycji pozostał Daniel-André Tande (284 punkty straty). Liczba zawodników klasyfikowanych zwiększyła się z 70 do 73[17].
Kraft był także liderem Pucharu Świata w lotach narciarskich, za którym po Raw Air plasował się Stoch. Z drugiego na trzecie miejsce spadł Wellinger. Liczba klasyfikowanych zawodników zwiększyła się z 35 do 44[18].
Prowadzenie w klasyfikacji Pucharu Narodów utrzymała reprezentacja Polski, która zdobyła w czasie turnieju 933 punkty. Większy dorobek – odpowiednio 1130 i 1104 punkty – zanotowały reprezentacje Norwegii i Austrii. Poza drugą z wymienionych miejsce w pierwszej trójce klasyfikacji utrzymała reprezentacja Niemiec[17].
Klasyfikacja generalna Pucharu Narodów po Raw Air[17] | |||||
---|---|---|---|---|---|
Miejsce | Państwo | Występy[b] | Ind. | Druż. | Razem |
1. | Polska | 29 | 3516 | 1800 | 5316 |
2. | Austria | 29 | 3453 | 1600 | 5053 |
3. | Niemcy | 29 | 3247 | 1600 | 4847 |
4. | Norwegia | 29 | 2505 | 1300 | 3805 |
5. | Słowenia | 29 | 2203 | 1150 | 3353 |
6. | Japonia | 29 | 704 | 550 | 1254 |
7. | Czechy | 29 | 441 | 500 | 941 |
8. | Rosja | 27 | 477 | 250 | 727 |
9. | Francja | 24 | 381 | – | 381 |
10. | Szwajcaria | 21 | 134 | 150 | 284 |
11. | Finlandia | 26 | 64 | 100 | 164 |
12. | Stany Zjednoczone | 24 | 53 | 0 | 53 |
13. | Kanada | 18 | 52 | – | 52 |
14. | Włochy | 12 | 50 | 0 | 50 |
15. | Estonia | 7 | 2 | – | 2 |
Składy reprezentacji
Udział w co najmniej jednej części Raw Air 2017 wzięło udział 84 zawodników, reprezentujących 17 państw. Jedynym skoczkiem nieklasyfikowanym był przedstawiciel gospodarzy Marius Lindvik, zdyskwalifikowany w prologu konkursu w Oslo.
Uwagi
- ↑ a b c d Brane są pod uwagę wyłącznie występy w konkursie głównym.
- ↑ a b Suma liczby konkursów drużynowych z udziałem danej reprezentacji oraz zawodów indywidualnych (głównych), w których wystąpił co najmniej jeden przedstawiciel danego państwa.
- ↑ a b Konkurs odwołany z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych.
- ↑ Konkurs jednoseryjny bez serii kwalifikacyjnej, zaplanowany w miejsce odwołanych zawodów w Lillehammer.
Przypisy
- ↑ a b Puchar Świata kobiet 2016/2017. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-03-07]. (pol.).
- ↑ a b c d Puchar Świata 2016/2017. Klasyfikacja po konkursie: 16.02.2017, Pjongczang K-98. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-03-07]. (pol.).
- ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2017, Lahti (FIN), Ski Jumping, Men Normal Hill Individual, Official Results. data.fis-ski.com. [dostęp 2017-03-07]. (ang.).
- ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2017, Lahti (FIN), Ski Jumping, Men Large Hill Individual, Official Results. data.fis-ski.com. [dostęp 2017-03-07]. (ang.).
- ↑ a b Puchar Świata w lotach 2016/2017. Klasyfikacja po konkursie: 05.02.2017, Oberstdorf K-200. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-03-20]. (pol.).
- ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2017, Lahti (FIN), Ski Jumping, Men Large Hill Team, Official Results. data.fis-ski.com. [dostęp 2017-03-07]. (ang.).
- ↑ a b Wojciech Dolata: „Raw Air” 2017 – znamy najważniejsze szczegóły norweskiego turnieju!. skokipolska.pl, 2016-09-30. [dostęp 2017-01-12]. (pol.).
- ↑ a b Adam Bucholz: Kolejne szczegóły na temat Raw Air. skijumping.pl, 2017-01-12. [dostęp 2017-01-12]. (pol.).
- ↑ a b 26th World Cup Competition, Men Large Hill Individual, Results Qualification, Oslo (NOR). data.fis-ski.com. [dostęp 2017-03-18]. (ang.).
- ↑ a b 27th World Cup Competition, Men Large Hill Individual, Results Qualification, Lillehammer (NOR). data.fis-ski.com. [dostęp 2017-03-18]. (ang.).
- ↑ a b 28th World Cup Competition, Men Large Hill Individual, Results Qualification, Trondheim (NOR). data.fis-ski.com. [dostęp 2017-03-18]. (ang.).
- ↑ a b 30th World Cup Competition, Flying Hill Individual, Results Qualification, Vikersund (NOR). data.fis-ski.com. [dostęp 2017-03-18]. (ang.).
- ↑ FIS: RAW AIR – 10 days Ski Jumping on the edge. fis-ski.com, 2016-09-29. [dostęp 2017-01-12]. (ang. • niem.).
- ↑ Calendar. fis-ski.com. [dostęp 2017-01-12]. (ang. • niem.).
- ↑ RAW AIR Norway 2017 Invitation. fis-ski.com. [dostęp 2017-03-07]. (ang.).
- ↑ Raw Air Tournament Standings. data.fis-ski.com. [dostęp 2017-03-20]. (ang.).
- ↑ a b c d Puchar Świata 2016/2017. Klasyfikacja po konkursie: 19.03.2017, Vikersund K-200. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-03-20]. (pol.).
- ↑ a b Puchar Świata w lotach 2016/2017. Klasyfikacja po konkursie: 19.03.2017, Vikersund K-200. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-03-20]. (pol.).