Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Rami Rantanen

Rami Rantanen
Data i miejsce urodzenia

25 listopada 1968
Helsinki

Wzrost

179 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1987–1988 HJK 24 (4)
1989–1990 Reipas 53 (34)
1991 FC Kuusysi 25 (2)
1992–1994 HJK 62 (4)
1995–1997 Trelleborgs FF 60 (5)
1998 PK-35 25 (2)
1999–2000 FC Jokerit 45 (2)
2001 Atlantis FC 27 (3)
2002–2004 AC Allianssi 61 (6)
W sumie: 382 (62)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1993–2001  Finlandia 19 (1)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Rami Rantanen (ur. 25 listopada 1968 w Helsinkach) – fiński piłkarz występujący na pozycji pomocnika.

Kariera klubowa

Rantanen karierę rozpoczynał w 1987 roku w pierwszoligowym zespole HJK. W sezonach 1987 oraz 1988 zdobył z nim mistrzostwo Finlandii. W 1989 roku odszedł do także pierwszoligowego Reipasu i występował tam przez kolejne dwa sezony. W 1991 roku przeszedł do FC Kuusysi, z którym w sezonie 1991 wywalczył mistrzostwo Finlandii.

W 1992 roku Rantanen wrócił do HJK. W sezonie 1992 zdobył z nim mistrzostwo Finlandii, a w sezonie 1993 - Puchar Finlandii. Po trzech sezonach w HJK, przeniósł się do szwedzkiego Trelleborgs FF, grającego w pierwszej lidze. Spędził tam trzy sezony, a potem wrócił do Finlandii, gdzie został graczem pierwszoligowego PK-35. Grał tam przez jeden sezon.

Następnie Rantanen przeszedł do Jokeritu, z którym w sezonie 1999 wywalczył Puchar Finlandii, a w sezonie 2000 wicemistrzostwo Finlandii. W 2001 roku został zawodnikiem beniaminka pierwszej ligi - Atlantisu. W sezonie 2001 triumfował z nim w rozgrywkach Pucharu Finlandii. W 2002 roku odszedł do AC Allianssi. W sezonie 2004 wywalczył z nim wicemistrzostwo Finlandii, po czym zakończył karierę.

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Finlandii Rantanen zadebiutował 20 stycznia 1993 w zremisowanym 0:0 towarzyskim meczu z Indiami. 9 maja 2001 w zremisowanym 1:1 towarzyskim pojedynku z Estonią strzelił swojego jedynego gola w kadrze. W latach 1993–2001 w drużynie narodowej rozegrał 19 spotkań.

Bibliografia