Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Radostynia

wieś
Szkoła podstawowa w Radostyni
Państwo	Polska
Województwo	opolskie
Powiat	prudnicki
Gmina	Biała
Liczba ludności (2011)	438[2]
Strefa numeracyjna	77
Kod pocztowy	48-210[3]
Tablice rejestracyjne	OPR
SIMC	0491512
Położenie na mapie gminy Biała Radostynia
Położenie na mapie Polski Radostynia
Położenie na mapie województwa opolskiego Radostynia
Położenie na mapie powiatu prudnickiego Radostynia
50°25′13″N 17°42′03″E/50,420278 17,700833[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Radostynia (dodatkowa nazwa w j. niem. Radstein) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, w gminie Biała^[4][5]. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na ziemi prudnickiej. Położona jest na terenie Kotliny Raciborskiej, będącej częścią Niziny Śląskiej. Przepływa przez nią rzeka Biała.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa opolskiego.

Według danych na 2011 wieś była zamieszkana przez 438 osób^[2].

Do wsi należy kolonia Radostynia^[4][5].

Wieś jest położona w południowo-zachodniej Polsce, w województwie opolskim, około 10 km od granicy z Czechami, w zachodniej części Kotliny Raciborskiej, w centralnej części gminy Biała. Należy do Euroregionu Pradziad^[6]. Przez granice administracyjne wsi przepływa rzeka Biała.

W Radostyni panuje klimat umiarkowany ciepły. Średnia temperatura roczna wynosi +8,3 °C. Duże zróżnicowanie dotyczy termicznych pór roku. Średnie roczne opady atmosferyczne w rejonie Radostyni wynoszą 612 mm. Dominują wiatry zachodnie^[7].

W alfabetycznym spisie miejscowości z terenu Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie miejscowość występuje pod obecnie używaną polską nazwą Radostinia oraz zgermanizowaną Radstein^[9].

Topograficzny opis Górnego Śląska z 1865 roku notuje wieś pod polską nazwą Radostinia, a także zgermanizowaną Radstein we fragmencie „Radstein (1531 Radostina, 1534 Radostny, polnisch Radostinia)”^[10]. 15 marca 1947 r. nadano miejscowości polską nazwę Radostynia^[11]. Na wniosek mniejszości niemieckiej na Śląsku w dniu 24 listopada 2008 Radostynia przyjęła również zgermanizowaną nazwę Radstein.

W historycznych dokumentach nazwę miejscowości wzmiankowano w różnych językach oraz formach: von Radscyne (1500), Radostina (1531), Radostny (1534), Radenstein (1577), Radstein (1604), ex villa Radostin (1679), ex praedio Radstein (1679), in pagis … Rottstein (1687), Radstein, P[ol.] Radosteynia (1736), Rathstein (1784), Rathstein (Rathosteinia) (1804), Radstein, Radostinia (1830), Radstein, Radostjnia (1845), Radostynia, niem. Radstein (1888), Radstein – Radostynia, -ni, radostyński (1947), Radostynia, -ni (1982). W gwarach prudnickich występuje jako Radościna^[12].

Wieś została założona na początku XVI wieku. Po raz pierwszy wzmiankowana była w 1531 jako Radostina. W średniowieczu była własnością zamku w Chrzelicach^[13]. Do 1742 wieś należała do powiatu sądowego głogóweckiego w Monarchii Habsburgów^[14]. Po I wojnie śląskiej znalazła się w granicach Królestwa Prus i weszła w skład powiatu prudnickiego w prowincji Śląsk^[15].

Radostynia posiadała duży folwark, w którym w XIX i XX wieku zamieszkiwał naczelnik Heller, dzierżawca całego majątku chrzelickiego^[13]. Wieś posiadała swoją własną pieczęć, która przedstawiała w polu chłopa z długim narzędziem w ręku po lewej i trzy ogniska po prawej, a w otoku napis: RADHSTEIN: GEM: SIGEL: / NEYSTAETER CREYS (pol. Gmina Radostynia / Powiat Prudnicki)^[16].

Według spisu ludności z 1 grudnia 1910, na 755 mieszkańców Radostyni 48 posługiwało się językiem niemieckim, 699 językiem polskim, a 8 było dwujęzycznych^[17]. Po I wojnie światowej we wsi powstał pomnik upamiętniający mieszkańców wsi, którzy zginęli podczas niej. W 1921 w zasięgu plebiscytu na Górnym Śląsku znalazła się tylko część powiatu prudnickiego. Radostynia znalazła się po stronie wschodniej, w obszarze objętym plebiscytem^[18], w obwodzie nr 8 powiatu prudnickiego, którego kierownikiem został Karol Geier z Radostyni^[19]. Do głosowania uprawnionych było w Radostyni 645 osób, z czego 380, ok. 58,9%, stanowili mieszkańcy (w tym 352, ok. 54,6% całości, mieszkańcy urodzeni w miejscowości). Oddano 633 głosy (ok. 98,1% uprawnionych), w tym 630 (ok. 99,5%) ważnych; za Niemcami głosowało 507 osób (ok. 80,5%), a za Polską 123 osoby (ok. 19,5%)^[20]. Alfred Liczbański, kierownik polskiej szkoły w Grabinie, organizował kurs języka polskiego w Radostyni^[21].

W latach 1945–1950 Radostynia należała do województwa śląskiego, a od 1950 do województwa opolskiego.

W latach 1945–1954 wieś należała do gminy Łącznik^[22][23].

W 2024 w Radostyni zbudowano Punkt Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych^[24]. Podczas powodzi we wrześniu 2024 w Radostyni zalany został nowy plac zabaw^[25].

Wieś posiada herb.

Miejscowość zamieszkiwana jest przez mniejszość niemiecką oraz Ślązaków^[26]. Mieszkańcy wsi posługują się gwarą prudnicką, będącą odmianą dialektu śląskiego.

• 1871 – 625^[27]
• 1885 – 690^[28]
• 1905 – 658^[29]
• 1910 – 755^[17]
• 1933 – 821^[30]
• 1939 – 797^[30]
• 1966 – 660^[31]
• 1998 – 528^[32]
• 2002 – 470^[32]
• 2009 – 416^[32]
• 2011 – 438^[32]
• 2013 – 413^[33]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisana jest^[34]:

• dzwonnica, z XVIII w., wypisana z księgi rejestru.

Zgodnie z gminną ewidencją zabytków w Radostyni chronione są ponadto^[35]:

• oficyna dworska
• spichlerz
• park
• most drogowy w ciągu drogi gminnej przy bud. nr 127, nad ciekiem bez nazwy

W Radostyni siedzibę ma firma Usługi Budowlane Dwornicki Zbigniew, zrzeszona w Cechu Rzemieślników i Przedsiębiorców w Prudniku^[36].

W odległości 2 km od Radostyni przebiega droga wojewódzka nr 414 relacji Prudnik – Opole. W zarządzie Wydziału Drogownictwa Starostwa Powiatowego w Prudniku znajdują się drogi powiatowe: nr 1268O relacji Łącznik – Mokra – Radostynia – Ligota Bialska, nr 1272O relacji Krobusz – Radostynia oraz nr 1274O relacji Łącznik – Brzeźnica – Radostynia^[37].

Radostynia posiada połączenia autobusowe z Białą, Głuchołazami, Korfantowem, Krapkowicami, Opolem, Prudnikiem, Rzymkowicami, Strzeleczkami, Złotnikami. We wsi znajdują się trzy przystanki autobusowe – „Osiedle”, „Skrz.”, „Wieś”^[38].

W Radostyni pod numerem 99 znajdowała się szkoła filialna Publicznej Szkoły Podstawowej im. Jarosława Iwaszkiewicza w Białej, wchodzącej w skład Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Białej^[39].

W Radostyni działa Niemieckie Koło Przyjaźni (Deutscher Freundeskreis) – oddział terenowy Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Niemców na Śląsku Opolskim^[40].

Katolicy z Radostyni należą do parafii św. Stanisława Biskupa w Ligocie Bialskiej (dekanat Biała)^[41].

Występujące tu wysokie walory krajobrazu przyrodniczego i kulturowego (zespół pałacowo-parkowy) oraz funkcja osady umożliwiają rozwój agroturystyki^[13]. Oddział PTTK „Sudetów Wschodnich” w Prudniku ustanowił turystyczną Odznakę Krajoznawczą Ziemi Prudnickiej, którą zdobywa się poprzez zwiedzenie odpowiedniej liczby obiektów w miejscowościach położonych na ziemi prudnickiej, w tym w Radostyni^[42].

Przez Radostynię prowadzi szlak rowerowy^[43]:

• Trasa rowerowa PTTK nr 261-c: Biała – Stare Miasto – Solec – Olbrachcice – Wierzch – Wilków – Rostkowice – Gostomia – Krobusz – Radostynia – Mokra – Łącznik – Brzeźnica – Górka Prudnicka – Ligota Bialska – Biała

Miejscowość jest pod opieką dzielnicowego rejonu służbowego nr 16 Komendy Powiatowej Policji w Prudniku (Posterunek Policji w Białej)^[44].

Teren wsi, jak i całej gminy Biała, położony jest w strefie nadgranicznej w związku z czym Straż Graniczna dysponuje, na tym obszarze, specjalnymi kompetencjami w zakresie bezpieczeństwa^[45]. Gminę Biała obejmuje zasięgiem służbowym placówka Straży Granicznej w Opolu ze Śląskiego Oddziału SG^[46].

• 
  Krzyż i kapliczka
• 
  Aleja zwana „kasztanową”
• 
  Droga wiodąca do centrum wsi
• 
  Dzwon Miłosierdzia Bożego poświęcony w lipcu 2011
• 
  Centralny budynek majątku
• 
  Remiza OSP Radostynia i świetlica wiejska

• Johann GeorgJ.G. Knie Johann GeorgJ.G., Alphabethisch-Statistisch-Topographische Uebersicht aller Dörfer, Flecken, Städte und andern Orte der Königl. Preuß. Provinz Schlesien ..., Breslau: Graß, Barth und Comp., 1830, OCLC 751379865  (niem.).
• FelixF. Triest FelixF., Topographisches Handbuch von Oberschlesien., Breslau: Wilh. Gottl. Korn, 1864–1865, OCLC 315739117  (niem.), Erste Hälfte, Zweite Hälfte.

• Radostynia, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 436 .