Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Quercus pyrenaica

Quercus pyrenaica
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

bukowce

Rodzina

bukowate

Rodzaj

dąb

Gatunek

Quercus pyrenaica

Nazwa systematyczna
Quercus pyrenaica Willd.
Sp. Pl. 4: 451 1805[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Quercus pyrenaica Willd. – gatunek rośliny z rodziny bukowatych (Fagaceae Dumort.). Występuje naturalnie w Maroku, Portugalii, Hiszpanii oraz południowej Francji[5][6][7]. Rośnie między innymi w Pirenejach oraz Sierra de Guadarrama[6][8].

Morfologia

Żołędzie
Pokrój
Zrzucające liście drzewo dorastające do 40 m wysokości[7]. Korona jest okrągła[6]. Pień osiąga 0,8 m średnicy[7]. Kora ma brązowoczarną barwę, jest spękana[6].
Liście
Blaszka liściowa jest omszona od spodu i ma odwrotnie jajowato zaokrąglony kształt. Mierzy 8–20 cm długości oraz 4–12 cm szerokości, jest 5–7-klapowana na brzegu, ma klinową nasadę i spiczasty wierzchołek. Mają 4–9 par nerwów drugorzędnych rozchodzących się pod kątem co najmniej 37° od nerwu głównego. Ogonek liściowy jest gęsto owłosiony i ma 8–20 mm długości[6][7].
Kwiaty
Są rozdzielnopłciowe, zebrane w kotki. Kwiaty męskie są liczne, długie (3–8 cm długości) i mają jaskrawożółtą barwę. Kwiaty żeńskie są krótkie, zebrane po kilka[7].
Owoce
Orzechy zwane żołędziami o owalnym kształcie, dorastają do 15–30 mm długości, siedzące lub po 2–4 na szypułkach o długości 3 cm. Osadzone są pojedynczo w owłosionych miseczkach w kształcie kubka. Orzechy otulone są w miseczkach do połowy ich długości[6][7].
Gatunki podobne
Roślina jest podobna do dębu szypułkowego (Q. robur), od którego różni się dłuższą blaszką liściową z nieco puszyście omszoną górną powierzchnią[9].

Biologia i ekologia

Rośnie w lasach. Występuje na wysokości do 2000 m n.p.m.[6] Kwitnie w maju, natomiast owoce dojrzewają od października do listopada w tym samym roku. Preferuje gleby o kwaśnym odczynie[7].

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-02-23] (ang.).
  3. a b Quercus pyrenaica Willd.. The Plant List. [dostęp 2017-02-23]. (ang.).
  4. Quercus pyrenaica, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Discover Life: Point Map of Quercus pyrenaica. Encyclopedia of Life. [dostęp 2017-02-23]. (ang.).
  6. a b c d e f g Quercus pyrenaica. Plantes & botanique. [dostęp 2017-02-23]. (fr.).
  7. a b c d e f g Quercus pyrenaica. Oaks of the World. [dostęp 2017-02-23]. (ang.).
  8. Valle del Lozoya - Parque Nacional de las Cumbres de la Sierra de Guadarrama. vallelozoya.com. [dostęp 2017-02-23]. (hiszp.).
  9. T. Russell: Arbres du monde. Larousse, 2013, s. 165. ISBN 978-2-03-587199-2. (fr.).