Przejście graniczne Hrebenne-Rawa Ruska (drogowe)
 Z przodu część polska, w tle ukraińska (maj 2008) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Państwo | |
| Miejscowość | |
| Rodzaj przejścia |
drogowe |
| Rodzaj ruchu |
osobowy, towarowy, mrg |
Położenie na mapie gminy Lubycza Królewska  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie Europy  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
 50°16′27,9″N 23°35′19,4″E/50,274417 23,588722
| |
Przejście graniczne Hrebenne-Rawa Ruska – polsko-ukraińskie drogowe przejście graniczne położone w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Lubycza Królewska w miejscowości Hrebenne.
Opis
Przejście graniczne Hrebenne-Rawa Ruska[1] z miejscem odprawy granicznej po stronie polskiej w miejscowości Hrebenne zostało uruchomione w 1991[2]. Czynne jest przez całą dobę. Dopuszczony jest ruch osobowy, towarowy bez ograniczeń[3] i mały ruch graniczny[4]. Zakres prowadzonej kontroli: graniczna, celna, weterynaryjna, fitosanitarna, sanitarna, kontrola jakości handlowej artykułów rolno–spożywczych[5].
W 2004 rozpoczęła się modernizacja przejścia granicznego[6], która po stronie polskiej zakończyła się 26 lutego 2007, a trwa nadal przebudowa ukraińskiej części.
Do przejścia granicznego dochodzą polska droga krajowa nr 17 (w przyszłości droga ekspresowa S17) i ukraińska droga międzynarodowa M09, pokrywające się z przebiegiem trasy europejskiej E372.
Podmioty odpowiedzialne
- Stan z 2 lutego 2016[5]
Podmioty odpowiedzialne za dokonywanie kontroli osób, towarów i pojazdów przekraczających granicę:
- Kontrola graniczna: Placówka Straży Granicznej w Hrebennem[a][7]
- Kontrola celna: Oddział Celny w Hrebennem (Urząd Celny Zamość, Izba Celna Biała Podlaska)
- Inspektorat Weterynarii w Hrebennem
- Stacja Sanitarno–Epidemiologiczna w Hrebennem
- Inspektorat Ochrony Roślin i Nasiennictwa w Lublinie – Oddział Graniczny w Hrubieszowie
- Inspektorat Jakości Handlowej Artykułów Rolno–Spożywczych w Lublinie.
Administracja przejścia:
- Zespół Drogowego i Kolejowego Przejścia Granicznego w Hrebennem podległy Lubelskiemu Zarządowi Obsługi Przejść Granicznych w Chełmie – Wydział Zamiejscowy w Zamościu (stan zatrudnienia – 32 osoby).
Stanowiska odpraw, miejsca postojowe
- Stan z 2 lutego 2016[5]
Kontrola graniczna i celna osób i pojazdów odbywa się na pasach odpraw[7]:
- Wjazd do RP
- Wyjazd z RP
- Samochody osobowe – 4 pasy
- 1 pas ruch z oznaczeniem MRG
- 1 pas ruchu z oznaczeniem All Passports,
- 1 pas ruchu z oznaczeniem ob. UE, EOG, CH
- 1 pas ruchu z oznaczeniem Tax Free/ All Passports
- Autobusy – 1 pas, w tym CC i PRIORYTY, Tax Free e-service
- Samochody ciężarowe – 3 pasy z oznaczeniem All Passports.
- Samochody osobowe – 4 pasy
Dodatkowo, w południowej części przejścia granicznego znajduje się pas ruchu dla pojazdów ciężarowych (ponadgabarytowych) służący do odprawy zarówno na kierunku wjazdowym, jak i wyjazdowym z RP. W przypadku dużego natężenia ruchu, pas ten wykorzystywany jest również do odprawy samochodów osobowych na kierunku wyjazdowym z Polski na Ukrainę[5].
Łączna liczba stanowisk kontrolerskich w pawilonach kontroli paszportowo–celnej przy osobowych i towarowych pasach odpraw – 30 (po 15 dla obu służb) oraz dwa zespołowe stanowiska w budynkach odpraw celnych pasażerów autobusów[5].
Łączna liczba stanowisk kontrolerskich w dodatkowych pawilonach (7 szt.) przy pasach odpraw na platformie wjazdowej do RP, zbudowanych dla służb ukraińskich, które według wcześniejszych ustaleń miały realizować graniczną celną kontrolę wyjazdową z Ukrainy na polskim terytorium – 14[5].
Liczba stanowisk odpraw celnych towarów w innych pomieszczeniach (poza pasami odpraw) – 5 w przywozie i 3 w wywozie[5].
Liczba miejsc postojowych dla samochodów ciężarowych przed budynkami, w których dokonywane są odprawy celne towarów – 33 (w tym 3 dla pojazdów z materiałami niebezpiecznymi) na kierunku przywozowym i 18 na wywozowym (w tym 3 dla pojazdów z materiałami niebezpiecznymi)[5].
Elementy infrastruktury należące do przejścia granicznego
- Stan z 2 lutego 2016[5]
- Lądowisko dla śmigłowców (powierzchnia zabudowy – 1 340 m²)
- RTG stacjonarny do prześwietlania samochodów ciężarowych
- Stacjonarne monitory promieniowania typu bramkowego – 3 zestawy
- Zapory drogowe (szlabany) – 51 szt.
- Wagi – 6 dynamicznych i 2 statyczne
- Maszt antenowy.
Infrastruktura usługowa
- Stan z 2 lutego 2016[5]
- Obsługa podróżnych:
- izolatka/pomieszczenie do udzielenia choremu pierwszej pomocy (powierzchnia użytkowa – 37,80 m)
- 3 agencje celne
- filia banku
- 6 kantorów wymiany walut
- 2 bary
- 17 automatów z napojami
- 6 toalet publicznych (łącznie 44 kabiny i 23 pisuary).
Obiekty kubaturowe
- Stan z 2 lutego 2016[5]
- Budynek główny służb: granicznej i celnej (2 479,88 m²)[b]
- Pawilony kontroli paszportowo–celnej przy pasach odpraw na obu kierunkach ruchu – 15 szt. dla polskich służb (łącznie 410,10 m²)[b]
- Dodatkowe pawilony kontroli paszportowo––celnej na kierunku wjazdowym do RP – 7 szt. dla służb ukraińskich (łącznie 191,38 m²)[b]
- Budynki odpraw pasażerów autobusów – 2 szt.(łącznie 296,56 m²)[b]
- Budynek służb: weterynaryjnej, fitosanitarnej, sanitarnej, kontroli jakości art. rolno–spożywczych (1 854 m²) z zadaszonymi rampami do rozładunku towarów
- Budynki kontroli szczegółowej samochodów ciężarowych i autobusów – 2 szt. (łącznie 1 319,08 m²)[b]
- Budynek kontroli szczegółowej samochodów osobowych – 2 szt. (łącznie 203,72 m²)[b]
- Pawilony kontroli wjazdu/wyjazdu, przeznaczone dla funkcjonariuszy celnych – 4 szt. (łącznie 32,48 m²)[b]
- Pawilony na rogatkach: wjazdowej i wyjazdowej – 2 szt.(łącznie 16,24 m²)[b]
- Budynek kontroli obecności istot żywych w profilach zamkniętych (159,90 m²)[b]
- Budynek magazynowy Oddziału Celnego (457,00 m²)[b]
- Budynek administratora i zaplecza technicznego przejścia (890,62 m²)[b]
- Budynki podmiotów komercyjnych – 2 szt. (łącznie 1 285,29 m²)[b]
- Wiaty nad pasami odpraw – 4 szt. (łącznie 11 918,84 m²)[b].
Przejścia graniczne polsko-radzieckie
W okresie istnienia Związku Radzieckiego od 24 stycznia 1986[8] funkcjonował w tym miejscu punkt uproszczonego ruchu granicznego Hrebenne-Rawa Ruskaja gdzie ruch odbywał się na podstawie przepustek[9], a od 11 czerwca 1991 drogowe przejście graniczne Hrebenne. Czynne było przez całą dobę. Dopuszczony był ruch osobowy dla obywateli polskich i Związku Radzieckiego oraz towarowy dla obywateli Rzeczypospolitej Polskiej i Związku Radzieckiego[2].
1 stycznia 1964 funkcjonował punkt uproszczonego ruchu granicznego Hrebenne, w którym kontrolę graniczną i celną osób, towarów oraz środków transportu wykonywała 1 placówka WOP Hrebenne[10].
W październiku 1945[c] na granicy polsko-radzieckiej, w ramach tworzących się Wojsk Ochrony Pogranicza utworzono Przejściowy Punkt Kontrolny Lubycza (PPK Lubycza) – drogowy III kategorii[11]. Przewidziany termin na 1 listopada 1945 nie został dotrzymany, dopiero do końca listopada 1945 zdołano go zorganizować o niepełnej obsadzie etatowej[12].
Galeria
- Przejście graniczne Hrebenne-Rawa Ruska (drogowe)
Widok od polskiej strony (sierpień 2007)
Widok od polskiej strony (maj 2008)
(lipiec 2013)
- Stemple kontroli granicznej
Polski stempel
Ukraiński stempel
Uwagi
Przypisy
- ↑ Oświadczenie Rządowe z dnia 10 marca 2003 r. w sprawie zatwierdzenia Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie przejść granicznych, sporządzonej w Warszawie dnia 18 maja 1992 roku (M.P. z 2003 r. nr 37, poz. 531).
- ↑ a b Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 11 czerwca 1991 r. w sprawie ogłoszenia przejść granicznych, rodzaju ruchu dozwolonego przez te przejścia oraz czasu ich otwarcia (M.P. z 1991 r. nr 20, poz. 143).
- ↑ Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie przejść granicznych, sporządzona w Warszawie dnia 18 maja 1992 roku (M.P. z 2003 r. nr 37, poz. 530).
- ↑ Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Gabinetem Ministrów Ukrainy o zasadach małego ruchu granicznego, podpisana w Kijowie dnia 28 marca 2008 roku, oraz Protokół, podpisany w Warszawie dnia 22 grudnia 2008 roku, między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Gabinetem Ministrów Ukrainy o zmianie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Gabinetem Ministrów Ukrainy o zasadach małego ruchu granicznego, podpisanej w Kijowie dnia 28 marca 2008 roku (Dz.U. z 2009 r. nr 103, poz. 858).
- ↑ a b c d e f g h i j k Drogowe Przejście Graniczne Hrebenne-Rawa Ruska. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej Lubelski Zarząd Obsługi Przejść Granicznych [on-line]. lzopg.bip.mbnet.pl, 2016-02-02. [dostęp 2021-11-26]. (pol.).
- ↑ Dariusz Nowosad. Nadbużański Oddział Straży Granicznej w latach 1991–2011. „Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych”. VIII–IX, zeszyt 1, 2012–2013, s. 299–314, 2013. Lublin: Katolicki Uniwersytet Lubelski. [dostęp 2021-11-24]. (pol.).
- ↑ a b Placówka Straży Granicznej w Hrebennem. [w:] Nadbużański Oddział SG [on-line]. nadbużański.strazgraniczna.pl. [dostęp 2021-11-18]. (pol.).
- ↑ Porozumienie między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich o uproszczonym trybie przekraczania granicy państwowej przez obywateli zamieszkałych w miejscowościach przygranicznych, podpisane w Moskwie dnia 14 maja 1985 roku (Dz.U. z 1986 r. nr 24, poz. 114).
- ↑ Oświadczenie Rządowe z dnia 31 maja 1986 r. w sprawie wejścia w życie Porozumienia między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich o uproszczonym trybie przekraczania granicy państwowej przez obywateli zamieszkałych w miejscowościach przygranicznych, podpisanego w Moskwie dnia 14 maja 1985 roku (Dz.U. z 1986 r. nr 24, poz. 115).
- ↑ Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza. (1945–1991). Krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998, s. 106. ISBN 83-909304-3-9.
- ↑ Grzegorz Zaremba. Przyczyny reorganizacji WOP w latach 1946–1948. „Biuletyn Centralnego Ośrodka Szkolenia”. 3/08, s. 99, 2008. Centralny Ośrodek Szkolenia Straży Granicznej w Koszalinie. (pol.).
- ↑ Powstanie Wojsk Ochrony Pogranicza wrzesień–grudzień 1945 r.. W: Jerzy Prochowicz: Studia z Dziejów Wojskowości. T. V. Piotrków Trybunalski: 2016, s. 236. ISSN 2299-3916. (pol.).