Prusina
Prusina w okolicach Tlenia | |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Lokalizacja | |
Rzeka | |
Długość | 28,91 km |
Spadek |
0,51 |
Powierzchnia zlewni |
191,2 km² |
Ujście | |
Recypient | Wda |
Miejsce | |
Wysokość |
68 m n.p.m.[1] |
Współrzędne | |
Położenie na mapie Polski |
Prusina – rzeka, prawy dopływ Wdy[2] o długości 28,91 km[3], powierzchni dorzecza 191,2 km² i średnim spadku 0,51‰[4]
Rzeka wypływa z łąk w okolicy miejscowości Zimne Zdroje. Przepływa w całości przez Bory Tucholskie i częściowo przez Wdecki Park Krajobrazowy. Do Wdy uchodzi w miejscowości Tleń. Płynie w dolinie o zalesionych i miejscami stromych zboczach. Od wsi Osieczna do ujścia w Tleniu na długości ok. 24 km wytyczony został szlak kajakowy. Jednak ze względu na wąskie koryto, płytkość, liczne przeszkody w postaci drzew czy kładek oraz sąsiedztwo bardziej przyjaznej kajakarzom rzeki Wdy, szlak ten jest mało uczęszczany przez turystów wodnych.[potrzebny przypis]
Rzeka objęta jest ochroną w ramach zespołu przyrodniczo-krajobrazowego "Rzeki Prusiny".
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Prusina na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-04-28].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 223, ISBN 83-239-9607-5 .
- ↑ Prusina na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-04-28].
- ↑ Wdecki Park Krajobrazowy. Wody, folder turystyczny, Wdecki Park Krajobrazowy, Osie, 2013, s.4
Bibliografia
- Raport o stanie środowiska województwa kujawsko-pomorskiego w 2005 roku, Biblioteka Monitoringu Środowiska, Bydgoszcz 2006 (.pdf), str. 104.
Linki zewnętrzne
- Ścieżka dydaktyczna w dolinie Śliwiczki i Prusiny
- Prusina, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 80 .