Propercjusz, Sextus Propertius (ur. ok. 50 p.n.e., zm. pomiędzy 15 – 2 p.n.e.) – poeta starożytnego Rzymu^[1].

Wiadomości o jego prywatnym życiu są skąpe. Wcześnie stracił ojca^[2], ale otrzymał gruntowne wykształcenie od matki^[2]. Dotknęła go częściowa konfiskata rodzinnego majątku, dokonana dla zaspokojenia potrzeb żołnierzy zwycięskiego w wojnie domowej Oktawiana Augusta^[2]. Pisał elegie miłosne, najbardziej znane poświęcone kobiecie imieniem Cynthia^[1]. Również treny (poświęcone m.in. Marcellusowi, siostrzeńcowi Oktawiana Augusta). Na zamówienie Mecenasa stworzył również kilka utworów opisujących genezę niektórych zwyczajów, budowli czy pomników w Rzymie.

Liryka poety uchodzi za trudną z uwagi na skrótowość stylu^[1] i liczne dygresje^[1]. Jego wiersz jest swobodniejszy niż wiersz Owidiusza^[2], ale bardziej regularny niż wiersz Katullusa^[1]. Twórczość Propercjusza nie była znana w średniowieczu^[1], natomiast rozsławiona została w renesansie^[1]. Wywarła wtedy wpływ na wielu poetów europejskich, w tym na Jana Kochanowskiego^[1].

• Wielka Historia Świata (pod red. Aleksandra Krawczuka). Tom 3: Świat okresu cywilizacji klasycznych. Kraków: Oficyna Wydawnicza Fogra, 2005, s. 350, ISBN 83-85719-84-9