Praszczęta
Praszczęta – kara cielesna stosowana w wojsku rosyjskim do XIX wieku, polegająca na przepędzeniu (niekiedy wielokrotnym) ukaranego pomiędzy dwoma szpalerami współtowarzyszy uzbrojonych w karabinowe stemple, baty, kije lub rózgi, za pomocą których wymierzali mu ciosy[1]. Często prowadziła do śmierci skazańca.
W marcu 1837 roku praszczęta wykonano na grupie polskich zesłańców skazanych przez Rosjan na śmierć, za udział w spisku omskim. Forma tortur określana jako „ścieżka zdrowia” i stosowana w Polsce Ludowej, została prawdopodobnie przejęta od rosyjskiej kary praszczęta.
Przypisy
- ↑ Opis stosowania tej kary można znaleźć w książce Wiktorii Śliwowskiej Ucieczki z Sybiru, Wydawnictwo Iskry 2005, ISBN 83-207-1787-6, jak również w powieści Fiodora Dostojewskiego Wspomnienia z domu umarłych, opisującej pobyt autora na zesłaniu – tak zwanej katordze.
Linki zewnętrzne