Powiat bialski (Galicja)
Powiat bialski – dawny powiat kraju koronnego Królestwo Galicji i Lodomerii, istniejący w latach 1867–1918.
Siedzibą c.k. starostwa była Biała. Powierzchnia powiatu w 1879 roku wynosiła 6,577 mil kw. (378,44 km²), a ludność 79 610 osób. Powiat liczył 74 osady, zorganizowane w 63 gminy katastralne.
Na terenie powiatu działały 3 sądy powiatowe – w Białej, Kętach i Oświęcimiu.
1 stycznia 1881 z powiatu bialskiego wyłączono gminy Bierna, Glemieniec i Łodygowice, włączając je do powiatu żywieckiego[1].
1 sierpnia 1910 wyłączono z powiatu bialskiego powiat sądowy oświęcimski i połączono go z powiatem sądowym zatorskim z powiatu wadowickiego celem utworzenia nowego powiatu oświęcimskiego.
Starostowie powiatu
- Władysław Hallauer (1870–1871)
- Jan Hild (1879–1882)
- Eugeniusz Kraus (1890)
- Maciej Biesiadecki (1904–1913)
Komisarze rządowi
- Jan Sałasz (1870)
- Juliusz Prokopczyc (1871)
- Władysław Chądzyński (1879)
- Karol Schmidt, Franciszek Szałowski (1882)
- Franciszek Szałowski (1890)
Komisarze powiatowi
- Edward Stonawski (1917)[2]
Przypisy
- ↑ Dz. U. Kr. z 1881, cz. 3, nr 18
- ↑ Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 92 z 22 kwietnia 1917.
Bibliografia
- Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1879, Lwów 1879