Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Powińszczyzna

Powińszczyzna
Павіншчына
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

głębocki

Sielsowiet

Prozoroki

Populacja
• liczba ludności


1
(1999)

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Powińszczyzna”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Powińszczyzna”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, w prawym górnym rogu znajduje się punkt z opisem „Powińszczyzna”
Ziemia55°19′06″N 28°08′52″E/55,318333 28,147778

Powińszczyzna (biał. Павіншчына, Pawinszczyna; ros. Павинщина, Pawinszczina) – chutor na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim, w sielsowiecie Prozoroki.

Historia

W czasach zaborów wieś w gminie Czerniewicze, w powiecie dzisieńskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[1].

W latach 1921–1945 folwark leżał w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie dziśnieńskim, w gminie Czerniewicze, a od 1929 w gminie Prozoroki[2].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 35 osób, 24 były wyznania rzymskokatolickiego, a 11 prawosławnego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowali białoruską przynależność narodową. Było tu 7 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 w 7 domach zamieszkiwały 34 osoby[4].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Czerniewiczach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Głębokiem i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Prozoroki[5].

Przypisy

  1. futor Powińszczyzna na mapie (rejon głębocki, obwód witebski) [online], www.radzima.net [dostęp 2021-03-25].
  2. Dz.U. z 1929 r. nr 22, poz. 224.
  3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 42.
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 24.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1365.