Zakon to organizacja, której członkowie, często żyjący w pewnym odosobnieniu od reszty społeczeństwa, poświęcają się wypełnianiu zasad danej religii. Członkowie zakonu (mężczyźni — mnisi, zakonnicy, bracia; kobiety — zakonnice, mniszki, siostry) zwykle nie są postrzegani ani jako świeccy, ani jako członkowie kleru, choć np. w Kościele katolickim możliwe jest łączenie członkostwa w zakonie ze święceniami kapłańskimi (osobie takiej przysługuje tytuł „ojca”).
W młodości wiódł pustelnicze życie mieszkając w pniu dębu i z tego okresu przylgnął do niego przydomek Stock (pień)[2]. Po przybyciu w 1237 r. do Anglii karmelitów przyłączył się do nich i wkrótce powierzono mu na terenach zachodnich funkcję wikariusza generalnego. W 1245 r. w Aylesford zebrała się kapituła generalna, która wybrała Szymona na przełożonego generalnego.
Z życiem świętego związana jest tradycja szkaplerza. W nocy z 15 na 16 lipca 1251 miał doznać wizji w której pojawiła się Matka Boża i przekazując na jego ręce szkaplerz zapewniła uniknięcie kary wiecznej dla tych, którzy będą go nosili do śmierci[3][4].
(...)Przez 30 lat pracy w Zgromadzeniu Serafitek 16 lat była przełożoną w domach w Jarosławiu, Oświęcimiu, Stryju i Żywcu, a także zastępczynią przełożonej generalnej (1901-05) i ekonomką generalną (1909-1912). Po otrzymaniu reskryptu z Kongregacji de Religiosis opuściła zgromadzenie serafitek by ze względu na zewnętrzny cel nowego zgromadzenia poszukać miejsca do lokalizacji. Pozwolenie na osiedlenie w diecezji płockiej otrzymała od abpJuliana Nowowiejskiego i już we wrześniu 1939 roku zamieszkała w pierwszym domu nowego zgromadzenia w Płocku (późniejszym domu głównym). 4 października1921 roku odbyły się pierwsze obłóczyny, na których przyjęła imię Józefa, a po odbyciu dwuletniego nowicjatu i złożeniu profesji zakonnej15 czerwca1923 roku została wybrana przełożoną generalną.
