Pongnim (także Pongnim san, 봉림산문/鳳林山門) – koreańska szkoła sŏn, jedna z 9 górskich szkół sŏn.

Szkoła ta została założona przez mistrza sŏn Hyŏnika, który w 824 udał się do Chin aby praktykować chan. Został uczniem mistrza chan Zhangjinga Huaihui ze szkoły hongzhou, ucznia Mazu Daoyi. Po otrzymaniu przekazu Dharmy powrócił w 837 r. do Silli. Początkowo przebywał w klasztorze Silsang, jednak później prowadził klasztor Kodal na górze Hyemok^[1].

Jego najwybitniejszym uczniem był Chingyŏng Simhŭi. Wybudował on klasztor Pongnim.

Szkoła ta bardzo rozwinęła się, gdy prowadził ją mistrz sŏn Ch’anyu Togwang. Kolejni panujący królowie Silli^[2] popierali tę szkołę.

W 1356 r. wszystkie szkoły sŏn zostały zjednoczone pod nazwą chogye przez wybitnego mistrza sŏn T’aego Poŭ (1301–1382).

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.

• 35/8 Mazu Daoyi (709–788) szkoła hongzhou
  • 36/9 Zhangjing Huaihui (755–818) (także Huaidao)
    • 37/10/1 Hyŏnik (787–868) szkoła pongnim – Korea
      • 38/11/2 Chingyŏng Simhŭi (855–923)
        • 39/12/3 Kyŏngjil
        • 39/12/3 Yungje
        • 39/12/3 Ch’anyu Togwang (869–958)
          • 40/13/4 Hŭnhong
          • 40/13/4 Tonggwang
          • 40/13/4 Haenggŭn
          • 40/13/4 Chŏnin
          • 40/13/4 Kŭmgyŏng
          • 40/13/4 Hunsŏn
          • 40/13/4 Chunhae

• Red. Lewis R. Lancaster i C.S. Yu. Assmiliation of Buddhism in Korea. Religious Maturity and Innovation in the Silla Dynasty. Asian Humanities Press. (bmw) 1991 ISBN 0-89581-889-2.
• Soeng SunimS.S. Mu Soeng SunimS.S., Thousand Peaks. Korean Zen – Tradition & Teachers, wyd. Rev. ed, Cumberland: Primary Point Press, 1991, ISBN 0-942795-02-4, OCLC 23896092 . Brak numerów stron w książce
• Chung Byung-jo. History of Korean Buddhism. Jimoondang. Seul, 2007 ISBN 978-89-88095-24-9.