Pniówno
| wieś | |
 Kościół filialny w Pniównie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
82 |
| Kod pocztowy |
22-150[4] |
| Tablice rejestracyjne |
LCH |
| SIMC |
0109493[5] |
Położenie na mapie gminy Wierzbica  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu chełmskiego  | |
 51°14′39″N 23°20′20″E/51,244167 23,338889[1]
| |
Pniówno (ukr. Пнівно, ros. Пневно) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Wierzbica[6][5].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Wierzbica[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 345 mieszkańców[8].
Części wsi
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 1027060 | Majdan | część wsi |
| 0109501 | Popówka | część wsi |
| 1027136 | Szupki | część wsi |
Religia
Pierwsze wzmianki o istnieniu w Pniównie parafialnej cerkwi prawosławnej św. Paraskewy pochodzą z 1468 roku[9]. Cerkiew wspominana jest także w rejestrach podatkowych z roku 1564[10]. W drugiej połowie XVII wieku wybudowano w pobliżu dotychczasowej świątyni nową, drewnianą cerkiew Przemienienia Pańskiego (Spasa) z fundacji Wiktora Bokowieckiego[11]. Akt wizytacji z 1741 roku wymienia już tylko cerkiew św. Paraskewy, która wymagała wielkiego remontu[12]. W latach 1779–1788 z fundacji Józefa Komorowskiego, kasztelana bełskiego wybudowano nową, drewnianą cerkiew św. Paraskewy[13]. Od roku 1863 należała do niej cerkiew filialna św. Jana Chrzciciela w Olchowcu (zniszczona w 1938 roku). W 1867 roku remontowana. W 1872 roku cerkiew parafialna liczyła około 700 wiernych[14]. Od roku 1875 prawosławna. W roku 1920 została zamieniona na kościół rzymskokatolicki. W latach 1939–1944 służyła powtórnie jako cerkiew prawosławna, zaś od 1945 jako kościół rzymskokatolicki[13]. Całość rozebrano w drugiej połowie XX wieku. W Pniównie znajduje się niewielki cmentarz prawosławny z częściowo zachowanymi nagrobkami. Obecnie w Pniównie funkcjonuje kaplica rzymskokatolicka, jako filia parafii w Wierzbicy.
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 102822
- ↑ Wieś Pniówno w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-01-26], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-01-26].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 940 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ BIP gminy, sołectwa [dostęp 2023-12-29]
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Іван Петрович Крип'якевич (Krypjakewycz): Церкви Холмщини і Підляшшя. Холм (Chełm): 1944, s. 45-49.
- ↑ Andrzej Gil: Prawosławna eparchia Chełmska do 1594. Lublin-Chełm: 1999, s. 166.
- ↑ Акты, издаваемые Виленскою комиссиею для разбора древних актов.. Wilno: 1896, s. 289.
- ↑ APL, KGKCh, sygn. 772, a. 116
- ↑ a b KZSzP. Z. 5. Powiat Chełmski. Warszawa: 1968, s. 42.
- ↑ Andrzej Saładiak: Pamiątki i zabytki kultury ukraińskiej w Polsce. s. 364.
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonie | |
| Osada leśna | |
| Integralne cz. miejscowości |
|
