Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Piłka nożna na letnich igrzyskach olimpijskich

Zawody w piłce nożnej w ramach igrzysk olimpijskich rozgrywane są od Letnich Igrzysk Olimpijskich 1900 w Paryżu. Dwukrotnie dyscyplina ta nie znalazła się w programie igrzysk (w 1896 roku w Atenach i w 1932 w Los Angeles). Niektóre źródła podają, że w 1896 roku został rozegrany nieoficjalny turniej z udziałem trzech drużyn (Dania, Izmir i Ateny). Zwycięzcą miała zostać drużyna duńska po pokonaniu reprezentacji Izmiru 15:0[1].

Pierwszy turniej dla kobiet rozegrany został w 1996 roku w Atlancie.

Łącznie do 1930 roku, kiedy odbyły się pierwsze mistrzostwa świata, olimpijski turniej piłki nożnej był uznawany za najważniejsze rozgrywki międzynarodowe w tej dziedzinie sportowej, jednak przez zakaz udziału w nich piłkarzy profesjonalnych mistrzostwa świata zyskały większy prestiż.

Na letnich igrzyskach olimpijskich w 1960 roku został zmieniony format rozgrywek i ograniczono liczbę uczestników. Odtąd 16 drużyn dzielono na cztery grupy, w których mecze rozgrywane były systemem kołowym. Następnie czwórka zwycięzców z każdej grupy systemem pucharowym wyłaniała olimpijskiego mistrza.

Profesjonalnym piłkarzom zezwolono występować na letnich igrzyskach olimpijskich dopiero w 1984 roku w Los Angeles, ale tylko reprezentantom Azji, Afryki, strefy CONCACAF i Oceanii. Całkowicie zakaz anulowano w 1992 roku, ale wtedy wprowadzono ograniczenie wiekowe. W każdej drużynie może występować maksymalnie trzech piłkarzy dowolnego wieku, reszta zawodników w dniu rozpoczęcia igrzysk olimpijskich nie może przekroczyć 23. roku życia. Dlatego często reprezentacja olimpijska kraju określana jest również reprezentacją narodową U-23.

Zawody

96 00 04 08 12 20 24 28 32 36 48 52 56 60 64 68 72 76 80 84 88 92 96 00 04 08 12 16 20 24 Razem
Turniej mężczyzn 28
Turniej kobiet 8
Ogólnie 0 1 1 1 1 1 1 1 0 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 2 2 2 2 2 2 2 2 36

Medaliści

Rok: Mężczyźni

I

Mistrz

II

Wicemistrz

III Miejsce

1900  Wielka Brytania  Francja  Belgia
Stany Zjednoczone 1904  Kanada  Stany Zjednoczone  Stany Zjednoczone
Wielka Brytania 1908  Wielka Brytania  Dania  Holandia
Szwecja 1912  Wielka Brytania  Dania  Holandia
Belgia 1920  Belgia  Hiszpania  Holandia
1924  Urugwaj  Szwajcaria  Szwecja
Holandia 1928  Urugwaj  Argentyna  Włochy
III Rzesza 1936  Włochy  Austria  Norwegia
Wielka Brytania 1948  Szwecja  Jugosławia  Dania
Finlandia 1952  Węgry  Jugosławia  Szwecja
Australia 1956  ZSRR  Jugosławia  Bułgaria
Włochy 1960  Jugosławia  Dania  Węgry
Japonia 1964  Węgry  Czechosłowacja  Niemcy
Meksyk 1968  Węgry  Bułgaria  Japonia
1972  Polska  Węgry  ZSRR
 NRD
Kanada 1976  NRD  Polska  ZSRR
1980  Czechosłowacja  NRD  ZSRR
Stany Zjednoczone 1984  Francja  Brazylia  Jugosławia
Korea Południowa 1988  ZSRR  Brazylia  RFN
Hiszpania 1992  Hiszpania  Polska  Ghana
Stany Zjednoczone 1996  Nigeria  Argentyna  Brazylia
Australia 2000  Kamerun  Hiszpania  Chile
Grecja 2004  Argentyna  Paragwaj  Włochy
2008  Argentyna  Nigeria  Brazylia
Wielka Brytania 2012  Meksyk  Brazylia  Korea Południowa
Brazylia 2016  Brazylia  Niemcy  Nigeria
Japonia 2020  Brazylia  Hiszpania  Meksyk
Francja 2024  Hiszpania  Francja Maroko
Stany Zjednoczone 2028

Klasyfikacja medalowa

Kobiety i mężczyźni łącznie

Lp. Państwo złoto srebro brąz Razem
1  Stany Zjednoczone 4 2 2 8
2  Węgry 3 1 1 5
3  Wielka Brytania 3 0 0 3
4  Brazylia 2 3 2 7
5  Argentyna 2 2 0 4
6  ZSRR 2 0 3 5
7  Kanada 2 0 2 4
8  Urugwaj 2 0 0 2
9  Jugosławia 1 3 1 5
10  Hiszpania 1 3 0 4
11  Polska 1 2 0 3
12  Szwecja 1 2 2 5
13  NRD 1 1 1 3
14  Nigeria 1 1 1 3
15  Czechosłowacja 1 1 0 2
16  Francja 1 1 0 2
17  Niemcy 1 0 5 6
18  Włochy 1 0 2 3
19  Norwegia 1 0 2 3
20  Belgia 1 0 1 2
21  Meksyk 1 0 1 2
22  Kamerun 1 0 0 1
23  Dania 0 3 1 4
24  Bułgaria 0 1 1 2
25  Japonia 0 1 1 2
26  Szwajcaria 0 1 0 1
27  Austria 0 1 0 1
28  Chiny 0 1 0 1
29  Paragwaj 0 1 0 1
30  Holandia 0 0 3 3
31  Ghana 0 0 1 1
32  Chile 0 0 1 1
33  Korea Południowa 0 0 1 1
34  Maroko 0 0 1 1
Razem 34 34 36 104

Przypisy

  1. Stefan Szczepłek, Moja historia futbolu. Tom I: Świat, Warszawa: Presspublica, 2007, s. 25-26, ISBN 978-83-86038-79-4, OCLC 749715923.

Zobacz też