Pięciostawiańska Czuba
 Dwuwierzchołkowa Pięciostawiańska Czuba widoczna na tle Małego Durnego Szczytu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Pierwsze wejście |
14 sierpnia 1903 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′29″N 20°11′27″E/49,191389 20,190833
| |
Pięciostawiańska Czuba (słow. Ľadový hrb) – dwuwierzchołkowe wzniesienie znajdujące się w dolnej części Lodowej Grani w słowackich Tatrach Wysokich. Od Lodowego Zęba na północnym zachodzie oddziela Pięciostawiańską Czubę siodło Zadniego Lodowego Przechodu, a od Pięciostawiańskiej Kopy na południowym wschodzie oddzielona jest Skrajnym Lodowym Przechodem. Na Pięciostawiańską Czubę nie wiodą żadne znakowane szlaki turystyczne, jedynie u jej podnóży przebiegają dwie połączone ścieżki znakowane żółtym i zielonym kolorem prowadzące z Doliny Pięciu Stawów Spiskich na Lodową Przełęcz i Czerwoną Ławkę.
Historia
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Janusz Chmielowski, Károly Jordán, Jan Nowicki, Klemens Bachleda, Paul Spitzkopf i Stanisław Stopka, 14 sierpnia 1903 r. – letnie,
- Valéria Kovárová, Edita Krenová, Manicová, Maňa Mičiková, Bárdoš i Alexander Huba, 19 kwietnia 1946 r. – zimowe.
Bibliografia
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie cz. XVIII. Warszawa: Sport i Turystyka, 1974.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.