Pentanema
Pentanema divaricatum | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj |
Pentanema | ||
Nazwa systematyczna | |||
Pentanema Cass. Bull. Sci. Soc. Philom. Paris 1818: 74 (1818)[3] | |||
Typ nomenklatoryczny | |||
P. divaricata Cassini[4] | |||
Synonimy | |||
|
Pentanema Cass. – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Obejmuje ok. 20 gatunków w tradycyjnym, wąskim ujęciu[6] lub 34 w szerszym ujęciu (po 2018 roku)[3]. W węższym ujęciu należą tu gatunki występujące w południowo-zachodniej i południowej Azji oraz we wschodniej Afryce, a w szerszym – rozprzestrzenione w całej Eurazji. Sześć gatunków z tego rodzaju występuje w Polsce.
Niektóre gatunki uprawiane są jako ozdobne. Dotyczy to zwłaszcza omanu wschodniego P. orientale[7], ale często także omanu łąkowego P. britannica i wąskolistnego P. ensifolium[6][7]. Oman łąkowy i szlachtawa P. squarrosum wykorzystywane są także jako rośliny lecznicze[6].
Rozmieszczenie geograficzne
Zasięg rodzaju w tradycyjnym, wąskim ujęciu obejmuje południowo-zachodnią i południową Azję (po Cejlon na wschodzie) oraz Etiopię[6]. Po rozszerzeniu ujęcia systematycznego rodzaju zaliczone zostały tu gatunki szeroko rozprzestrzenione w Europie i Azji, występujące także w północno-zachodniej Afryce[3]. Rodzaj w szerokim ujęciu reprezentowany jest przez 6 gatunków występujących także w Polsce jako rośliny rodzime[8][3].
- Gatunki flory Polski[8]
Pierwsza nazwa naukowa według listy krajowej[8], druga – obowiązująca według bazy taksonomicznej Plants of the World online (jeśli jest inna)[3]
- oman łąkowy, o. brytyjski Inula britannica L. ≡ Pentanema britannica (L.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.
- oman niemiecki Inula germanica L. ≡ Pentanema germanicum (L.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.
- oman szlachtawa Inula conyza DC. ≡ Pentanema squarrosum (L.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.
- oman szorstki Inula hirta L. ≡ Pentanema hirtum (L.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.
- oman wierzbolistny Inula salicina L. ≡ Pentanema salicinum (L.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.
- oman wąskolistny Inula ensifolia L. ≡ Pentanema ensifolium (L.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.
Morfologia
- Pokrój
- Byliny, rośliny jednoroczne i krzewinki, zwykle kłączowe, owłosione lub nagie, o pędach wzniesionych, z łodygami nie oskrzydlonymi i pozbawionymi przewodów żywicznych (w przeciwieństwie do Inula sensu stricto)[5].
- Liście
- Skrętoległe, pojedyncze, równowąskie, eliptyczne lub jajowate, całobrzegie lub piłkowano-karbowane, ogonkowe lub siedzące i wówczas obejmujące łodygę, czasem nieco zbiegające[5].
- Kwiaty
- Zebrane w koszyczki zwykle pojedyncze, czasem tworzące luźny, baldachogroniasty kwiatostan złożony. Okrywa z listkami dachówkowato ułożonymi w licznych rzędach, równowąskimi, lancetowatymi lub jajowatymi. Dno koszyczka jest płaskie lub wypukłe, nagie i bez plewinek. Kwiaty brzeżne języczkowe żeńskie, mają korony żółte, rzadko nieco czerwonawe, z języczkami na końcu trójząbkowymi. Kwiaty rurkowe wewnątrz koszyczka są obupłciowe, o koronie żółtej, rzadko czerwonawej, na końcach 5-ząbkowej[5].
- Owoce
- Niełupki walcowate do elipsoidalnych, żebrowane, nagie lub owłosione, zwieńczone pojedynczym pierścieniem 5–45 włosków trwałego puchu kielichowego[5].
Systematyka
Rodzaj z plemienia Inuleae z podrodziny Asteroideae z rodziny astrowatych Asteraceae[9]. W obrębie plemienia jest jednym z rodzajów tzw. kompleksu Inula (Inula complex)[5]. Rodzaj Pentanema pierwotnie wyodrębniono dla grupy ok. 20 gatunków z południowej Azji i wschodniej Afryki, wyróżniających się nielicznymi włoskami puchu kielichowego (od 5 do 20). W tradycyjnym ujęciu takson ten okazał się parafiletycznym – w jego obrębie zagnieżdżonych jest część gatunków tradycyjnie zaliczana do rodzaju oman Inula. Ze względu na relacje filogenetyczne odkryte w wyniku badań molekularnych, ale także podobieństwa morfologiczne i taką samą liczbę podstawową chromosomów (x=10, podczas gdy w kladzie z wąsko ujmowanym rodzajem Inula x=8) wszystkie te gatunki zostały scalone w obrębie rodzaju Pentanema. Alternatywne rozwiązanie taksonomiczne, polegające na szerokim ujęciu rodzaju Inula (z włączeniem tu wszystkich rodzajów z kompleksu Inula), zostało odrzucone jako tworzące rodzaj bardzo zróżnicowany morfologicznie i kariologicznie[5].
- Pentanema alanyense H.Duman & Anderb.
- Pentanema aschersonianum (Janka) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.
- Pentanema asperum (Poir.) G.V.Boiko & Korniy. – oman szorstkolistny
- Pentanema auriculatum (Boiss. & Balansa) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.
- Pentanema bifrons (L.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.
- Pentanema britannica (L.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort. – oman łąkowy
- Pentanema caspicum (F.K.Blum ex Ledeb.) G.V.Boiko, Korniy. & Mosyakin
- Pentanema confertiflorum (A.Rich.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.
- Pentanema divaricatum Cass.
- Pentanema ensifolium (L.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort. – oman wąskolistny
- Pentanema flexuosum (Boiss. & Hausskn.) Rech.f.
- Pentanema germanicum (L.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort. – oman niemiecki
- Pentanema gracile (Gilli) Rech.f.
- Pentanema helenioides (DC.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.
- Pentanema helveticum (Weber) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.
- Pentanema hirtum (L.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort. – oman szorstki
- Pentanema inuloides (Fisch. & C.A.Mey.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.
- Pentanema kurdistanicum Maroofi & Ghaderi
- Pentanema langeanum (Beck) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.
- Pentanema maletii (Maire) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.
- Pentanema mariae (Bordz.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.
- Pentanema ×medium (M.Bieb.) G.V.Boiko & Korniy.
- Pentanema montanum (L.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort. – oman górski
- Pentanema nematolepis Rech.f.
- Pentanema oculus-christi (L.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort. – oman oko Chrystusa
- Pentanema orientale (Lam.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort. – oman wschodni
- Pentanema persicum (DC.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.
- Pentanema prasinurum Rech.f.
- Pentanema pulicariiforme (DC.) Jaub. & Spach
- Pentanema pygmaeum (Gilli) Rech.f.
- Pentanema sabuletorum (Czern. ex Lavrenko) G.V.Boiko & Korniy.
- Pentanema salicinum (L.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort. – oman wierzbolistny
- Pentanema spiraeifolium (L.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.
- Pentanema squarrosum (L.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort. – oman szlachtawa
- Pentanema verbascifolium (Willd.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort. – oman dziewannolistny
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2022-09-07] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2022-09-07] (ang.).
- ↑ a b c d e f g Pentanema Cass.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-09-07].
- ↑ Pentanema. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2022-09-06].
- ↑ a b c d e f g David Gutiérrez-Larruscain, María Santos-Vicente, Arne A. Anderberg, Enrique Rico, María Montserrat Martínez-Ortega. Phylogeny of the Inula group (Asteraceae: Inuleae): Evidence from nuclear and plastid genomes and a recircumscription of Pentanema. „Taxon”. 67, 1, s. 149-164, 2018. DOI: 10.12705/671.9.
- ↑ a b c d David J. Mabberley , Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 693, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200 .
- ↑ a b Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 367. ISBN 0-333-74890-5.
- ↑ a b c Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 102, ISBN 978-83-62975-45-7 .
- ↑ Genus Pentanema Cass.. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [on-line]. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. [dostęp 2022-09-07].
- ↑ Wiesław Gawryś: Słownik roślin zielnych. Kraków: officina botanica, 2008, s. 104. ISBN 978-83-925110-5-2.