Paweł Szydło
| Data i miejsce urodzenia |
26 czerwca 1904 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data śmierci |
1 lutego 1975 | ||||||
| Obywatelstwo | |||||||
| Dorobek medalowy | |||||||
| |||||||
Paweł Szydło (ur. 26 czerwca 1904 w Wirku, zm. 1 lutego 1975[1]) – polski bokser i trener pięściarski.
W 1923 roku wyemigrował do Francji, gdzie w 1925 podpisał zawodowy kontrakt, po krótkiej karierze zawodniczej w 1930 otworzył we Francji szkołę bokserską, którą prowadził najpierw z olimpijczykiem z 1924 roku z Paryża Adamem Świtkiem, a potem sam. Trenowali tam zarówno pięściarze amatorscy, jak i zawodowcy. Wśród tych ostatnich niezłą renomę uzyskali pięściarze polskiego pochodzenia: Pol Jut (waga średnia), Kid Polan (waga lekka) czy Marceli Pawlaczyk (waga ciężka), których Szydło przywiózł do Polski w 1933 roku na parę mityngów profesjonalnych. Po powrocie do kraju trenował bokserów m.in. Warty Poznań, po wojnie był trenerm: Batorego Chorzów, Gwardii Słupsk, Budowlanych Poznań, Turowa Zgorzelec oraz ponownie Warty Poznań. Od 1951 wspólnie z Feliksem Stammem przygotowywał kadrę narodową polskich bokserów do pięciu kolejnych Igrzysk Olimpijskich 1952–1968.
W 1953 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi za zasługi i osiągnięcia w dziedzinie kultury fizycznej i sportu[2].
Przypisy
- ↑ Wielcy trenerzy: Paweł Szydło. boks-poznan.pl. [dostęp 2012-03-05]. (pol.).
- ↑ M.P. z 1953 r. nr 57, poz. 720
Bibliografia
- Mariusz Ryńca: Szydło Paweł Piotr. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 49. Warszawa – Kraków: Instytut Historii PAN im. Tadeusza Manteuffla, 2014, s. 545–546. ISBN 978-83-63352-26-4.