Paweł Spodenkiewicz

Data i miejsce urodzenia	3 sierpnia 1956 Łódź
Zawód, zajęcie	publicysta, socjolog
Alma Mater	Uniwersytet Łódzki
Odznaczenia

Paweł Spodenkiewicz (ur. 3 sierpnia 1956 w Łodzi)^[1][2] – polski socjolog i publicysta.

Paweł Spodenkiewicz uczył się w III Liceum Ogólnokształcącym w Łodzi, z którego został wyrzucony za redagowanie gazetki „Zęza”. W latach 1977–1981 działał jako informator Radia Wolna Europa i Komisji Interwencji KOR oraz kolportował Biuletyn Informacyjny”. Był również współorganizatorem akcji ulotkowej po morderstwie popełnionym na Stanisławie Pyjasie. W 1978 został pobity przez niezidentyfikowanych sprawców i zmuszony do opuszczenia mieszkania, następnie podlegał inwigilacji – przechodził przesłuchania i rewizje. Współpracował z pismem „Indeks” oraz współredagował pismo „Strajk”^[1][2].

Jesienią 1980 został członkiem Niezależnego Zrzeszenia Studentów i delegatem do Rady Wydziału Ekonomiczno-Socjologiczny Uniwersytetu Łódzkiego oraz należał do Studenckiego Komitetu Jedności podczas strajku studenckiego na Uniwersytecie Łódzkim pomiędzy 13 grudnia 1981 a 12 października 1982. Był internowany w ośrodkach odosobnienia: w Łęczycy, Łowiczu i Kwidzynie^[1][2].

W 1984 ukończył socjologię na Uniwersytecie Łódzkim, a następnie pracował jako socjolog w Specjalistycznym Psychiatrycznym Zespole Opieki w Łodzi. Od 1990 działał w Łódzkim Towarzystwie Inicjatyw Społecznych, w ramach którego współorganizował Dni Kultury Żydowskiej. W latach 1995–1995 był publicystą i dziennikarzem „Super Expressu”, następnie w latach 2000–2005 „Dziennika Łódzkiego”. Od 2007 pracował w Instytucie Pamięci Narodowej w Łodzi^[1][2], z którego został zwolniony w 2017 oficjalnie w wyniku restrukturyzacji, przypuszczalnie zaś ze względów politycznych^[3][4].

Jest autorem wielu publikacji o tematyce historycznej.

• 38 przemówień Prezesa,
• Badanie efektywności stosowania kontraktu socjalnego jako narzędzia integracji społeczne,
• Bohater, konfident, prowokator: działalność Andrzeja Mazura, konfidenta SB,
• Czarno przed oczami,
• Dramaty,
• Dziennik wirtemberski,
• Faces of Tel Aviv,
• Helmut Fiechtner: dziennikarz w mieście getta,
• „Kropa” drąży skałę: stacja Radegast,
• Ksiądz Stefan Miecznikowski jezuita i harcerz,
• Mapa historyczna Polski (31 XII 1939): z uwzględnieniem wcześniejszych zmian granic w regionie dokonanych w latach 1938–1939,
• Na tropie „kompromatu”: Marzec 1968 roku w Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi,
• Nazywał się „Herman Pines(inne języki)”,
• Nowa księga przemówień,
• Ojciec Stefan – człowiek pełny: ojciec Stefan Miecznikowski SJ (1921-2004),
• Ostatnia dekada: lata 1980–1990 w Łodzi i regionie okiem fotoreportera „Głosu Robotniczego”,
• Piasek z Atlantydy: rozmowy z Jerzym Grohmanem,
• Pięćdziesiąta rocznica likwidacji getta łódzkiego,
• Polihymnia i polityka: krytycy muzyczni w Łodzi: 1939-1989,
• Student socjologii za kratami: wspomnienie z czasów stanu wojennego,
• „Szpiedzy” na Piotrkowskiej: sprawa Eugeniusza Zejdy i Gustawa Meyera [Geyera],
• Tadeusz Wyrwa – partyzant z natury,
• The missing district: people and places of Jewish Łódź,
• Twarze Tel Awiwu,
• Zniknięcie „Saturatora”: Bolesław Leśmian (1924-1977),
• Łódź żydowska – ludzie i miejsca,
• Zaginiona dzielnica,
• Życie muzyczne po wojnie: Karol Stromenger w „Dzienniku Łódzkim”^[5].

• Złoty Exlibris Książnicy Miejskiej w Łodzi (1998) za książkę Zaginiona dzielnica. Łódź żydowska – ludzie i miejsca^[1][2]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2007)^[1][2][6][7]
• Nagroda Prezydenta miasta Łodzi (2015)^[8]
• Krzyż Wolności i Solidarności (2015)^[9]