Pawłowice (gmina w guberni siedleckiej)
| gmina wiejska | |
| Państwo | |
|---|---|
| Gubernia | |
| Powiat | |
| Siedziba | |
Pawłowice (następnie Stężyca) – dawna gmina wiejska na Lubelszczyźnie. Siedzibą władz gminy była Stężyca (województwo lubelskie).
Gmina Pawłowice z siedzibą w Stężycy była jedną z 17 gmin wiejskch powiatu garwolińskiego guberni siedleckiej[1]. 13 stycznia 1870[2] do gminy przyłączono pozbawioną praw miejskich Stężycę[3]. Gmina należała do sądu gminnego okręgu III w Maciejowicach. W skład gminy wchodziły: Brześce, Długowola, Kletnia, Młynków, Paprotnia, Paprocka-Wólka, Pawłowice, Piotrowice, Rokitno i Stężyca. Miała 6933 mórg obszaru i liczyła 4191 mieszkańców[4].
Gminę zniesiono podczas I wojny światowej[5]. Odtąd figuruje już pod nazwą gmina Stężyca[6][7].
Przypisy
- ↑ Powiat garwoliński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 497.
- ↑ 1 stycznia 1870 wg kalendarza juliańskiego.
- ↑ Postanowienie z 12 (24) grudnia 1869, ogłoszone 1 (13 stycznia) 1870 (Dziennik Praw, rok 1869, tom 69, nr 239, s. 461).
- ↑ Gmina Pawłowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 909.
- ↑ Rocznik Statystyczny Królestwa Polskiego R. 2, 1914
- ↑ Stan szkolnictwa powszechnego w grudniu 1917 r. na terytorjum obu byłych jeneralnych gubernatorstw: Warszawskiego i Lubelskiego
- ↑ Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933