Paul Tracy
Paul Tracy w 2006 roku | |
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
17 grudnia 1968 |
Sezon 2010 | |
Seria | |
Zespół | |
Samochód | |
Nr startowy |
15 |
Partnerzy | |
Sukcesy | |
Strona internetowa |
Paul Tracy (ur. 17 grudnia 1968 roku w Scarborough) – kanadyjski kierowca wyścigowy. Mistrz serii Champ Car w roku 2003.
Urodził się w Scarborough, na przedmieściach Toronto. Przeprowadził się do Fort Lauderdale na Florydzie.
Kariera
Początki kariery
Paul Tracy, jak większość kierowców wyścigowych, rozpoczął ściganie od kartingu. W 1985 roku, mając 16 lat, wystartował w kanadyjskiej serii Formuły Ford i od razu ją wygrał, zostając najmłodszym w historii jej mistrzem. Mając 18 lat wygrał ostatni wyścig w historii serii Can-Am, stając się jednocześnie najmłodszym zwycięzcą w tych wyścigach. W 1990 roku został mistrzem serii Indy Lights, ustanawiając rekord dziewięciu zwycięstw w sezonie.
CART/Champ Car
W 1991 roku zadebiutował w serii CART w zespole Dale Coyne Racing, który był znany z dawania możliwości startu młodym, zdolnym zawodnikom. Jednorazowy występ przyciągnął uwagę Rogera Penske, który w połowie sezonu zatrudnił go jako kierowcę testowego w swoim zespole Penske Racing, dając mu równocześnie możliwość startów w kilku wyścigach.
W 1992 roku Tracy również miał wystartować jedynie w kilku wyścigach, jednak kontuzja Ricka Mearsa sprawiła, że wystąpił w 11 z 16 wyścigów w sezonie, trzykrotnie stanął na podium i zdobył raz pole position. Pierwszy pełny sezon startów przyszedł w 1993 roku, przyszły także pierwsze zwycięstwa, których zdobył pięć, a cały sezon zakończył na trzecim miejscu w klasyfikacji za Nigelem Mansellem i swoim kolegą z zespołu Emersonem Fittpaldim. W kolejnym sezonie do zespołu Penske dołączył Al Unser Jr. i cały zespół zdominował rywalizację, jednak Paul wypadł najsłabiej z całego zespołu, ponownie zajmując trzecie miejsce w klasyfikacji ogólnej.
W sezonie 1995 przeniósł się do ekipy Newman/Haas Racing. Zdobył wtedy 2 zwycięstwa i zajął w klasyfikacji 6. miejsce, ale po sezonie ponownie powrócił do zespołu Penske Racing. Powrót nie był udany - żadnego zwycięstwa i tylko 13. miejsce w klasyfikacji, dodatkowo opuścił dwa wyścigi z powodu kontuzji pleców. Sezon 1997 był dużo lepszy, po sześciu wyścigach miał na koncie 3 zwycięstwa i zdecydowanie prowadził w klasyfikacji. Jednak od tego momentu było już tylko gorzej, żadnej wizyty na podium, coraz słabsze wyniki i pięć nie ukończonych wyścigów z rzędu pozwoliły mu na zajęcie zaledwie piątej pozycji w klasyfikacji sezonu.
Przed rozpoczęciem sezonu 1998 przeniósł się do zespołu Team KOOL Green. Pierwszy rok w nowym otoczeniu był słaby - zakończył go na 13. miejscu, a dodatkowo kilka incydentów z jego udziałem sprawiło, że wykluczono go z wyścigu otwierającego następny sezon. Mimo to w 1999 zanotował dużo lepszy wynik - wygrał dwa wyścigi oraz zajął 3. miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu.
Starty w karierze
Starty w Indianapolis 500
Rok | Nadwozie | Silnik | Start | Wynik | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|
1992 | Penske | Chevrolet | 19 | 20 | Silnik |
1993 | Penske | Chevrolet | 7 | 30 | Wypadek |
1994 | Penske | Ilmor-Mercedes | 25 | 23 | Turbosprężarka |
1995 | Lola | Cosworth-Ford | 16 | 24 | Uszkodzona przepustnica |
2002 | Dallara | Chevrolet | 29 | 2 | |
2009 | Dallara | Honda | 13 | 9 | |
2010 | Dallara | Honda | Nie zakwalifikował się | ||
2011 | Dallara | Honda | 24 | 25 |