Patrick O’Boyle
| Kardynał prezbiter | |||
| |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Data i miejsce śmierci | |||
| Arcybiskup metropolita Waszyngtonu | |||
| Okres sprawowania |
1947–1973 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
21 maja 1921 | ||
| Nominacja biskupia |
27 listopada 1947 | ||
| Sakra biskupia |
14 stycznia 1948 | ||
| Kreacja kardynalska |
26 czerwca 1967 | ||
| Kościół tytularny | |||
| Data konsekracji |
14 stycznia 1948 | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Patrick Aloysius O’Boyle (ur. 18 lipca 1896 w Scranton, Pensylwania, zm. 10 sierpnia 1987 w Waszyngtonie) – amerykański duchowny katolicki, arcybiskup Waszyngtonu, kardynał.
Życiorys
Studiował w Saint Thomas College w Scranton, Seminarium Św. Józefa w Yonkers (Nowy Jork) oraz Szkole Nauk Społecznych w Nowym Jorku. Święcenia kapłańskie przyjął 21 maja 1921 w Nowym Jorku.
Przez kilkanaście lat pracował w kościelnych instytucjach dobroczynnych (m.in. jako dyrektor wykonawczy Katolickich Instytucji Dobroczynnych w Nowym Jorku). Otrzymał tytuły honorowe tajnego szambelana papieskiego (1941) i prałata domowego (1944).
27 listopada 1947 został mianowany pierwszym arcybiskupem Waszyngtonu i konsekrowany 14 stycznia 1948 w Nowym Jorku przez kardynała Francisa Spellmana (arcybiskupa Nowego Jorku). W 1955 otrzymał dodatkowo tytuł asystenta tronu papieskiego. Brał udział w obradach Soboru Watykańskiego II. Działał na rzecz Polonii amerykańskiej (od dzieciństwa wychowywał się w społeczności polonijnej), a także wspierał akcje pomocowe dla Polski po zakończeniu II wojny światowej[1].
26 czerwca 1967 papież Paweł VI kreował go kardynałem, nadając tytuł prezbitera San Nicola in Carcere. W marcu 1973 w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego O’Boyle złożył rezygnację z rządów archidiecezją waszyngtońską. Kończąc 80 lat w lipcu 1976 utracił prawo udziału w konklawe i nie uczestniczył w dwukrotnych wyborach papieża w 1978.
Przypisy
- ↑ Kronika religijna, w: Tygodnik Powszechny, nr 8(153)/1948, s. 7
Bibliografia
- internetowy słownik biograficzny kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-14)].
- Patrick Aloysius O’Boyle [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2016-03-17] (ang.).
|
