Park Xiangshan (dosł. Pachnące Wzgórza; chiń. upr. 香山公园, chiń. trad. 香山公園, pinyin Xiāngshān Gōngyuán) – park miejski położony we wschodniej części zachodniego pasma Zachodnich Wzgórz, około 28 kilometrów na zachód od centrum Pekinu. Położony na wzgórzach park ma powierzchnię 1,6 km² i w większości porośnięty jest lasem^[1].

Park został utworzony w 1186 roku, za panowania dynastii Jin, jako otoczenie wzniesionej wówczas świątyni^[2]. Poszerzono go za czasów dynastii Yuan i Ming. W 1745 roku z rozkazu cesarza Qianlonga przeprowadzono zakrojoną na szeroką skalę rozbudowę parku, wznosząc na jego obszarze liczne pawilony i inne zabudowania. Znajdujące się w parku budynki zostały w większości zniszczone przez wojska brytyjsko-francuskie podczas II wojny opiumowej^[1]. Kolejnych zniszczeń dokonano podczas powstania bokserów w 1900 roku^[3]. Po 1949 roku przeprowadzono gruntowną renowację parku^[1]. Obecnie stanowi popularne miejsce spacerów, zwłaszcza jesienią, gdy rosnące w nim drzewa pokrywają się czerwonymi liśćmi^[3][2].

Z wysoko położonego terenu Xiangshan można podziwiać panoramę Pekinu. Najwyższym punktem parku jest mierzące 557 metrów wysokości wzgórze Xianglu. Jego nazwa oznacza dosłownie „Wzgórze Palenia Kadzideł” i pochodzi od znajdujących się na szczycie dwóch wielkich głazów, przypominających swoim kształtem kadzidła modlitewne^[1].

Na terenie parku zachowało się kilka historycznych obiektów architektonicznych, m.in. pagoda Świątyni Jasności. Lamaistyczna świątynia została zbudowana przez cesarza Qianlonga w 1780 roku jako rezydencja dla VI Panczenlamy^[2]. Zniszczona została w czasie II wojny opiumowej^[3] i do dziś zachowała się jedynie jej pagoda. Składa się ona z 10-metrowego tarasu, nad którym wznosi się siedmiopiętrowa, ośmiokątna wieża. Nad każdym z pięter zawieszone są dzwonki, które wydają dźwięk przy każdym podmuchu wiatru^[2].

Na terenie parku znajdują się także dwa hotele^[1].