Papirus Egerton 2
Papirus Egerton 2 (P.Egert. 2), znany także jako Ewangelia Egerton[1] – zbiór trzech papirusowych kart, zawierających rękopis fragmentów nieznanej ewangelii. Datowany na koniec II wieku (około 200 rok).
Opis
Papirus został wydany w 1935 roku, a w 1987 roku został uzupełniony o papirus koloński (P.Köln 255). Składa się z trzech kart, w tym jednej bardzo uszkodzonej. Papirus jest fragmentem nieznanej ewangelii[2].
Treść
Papirus zawiera cztery perykopy. Pierwsza opisuje koniec dyskusji z uczonymi w Piśmie i jest pod wpływem Ewangelii Jana. Następne są pod wpływem ewangelii synoptycznych. Druga perykopa jest rozbudowanym opisem uzdrowienia trędowatego. Trzecia perykopa dotyczy płacenia podatków, a czwarta jest nieczytelna[2].
Marek Starowieyski podaje różne możliwości pochodzenia tekstu: Ewangelia Egipcjan (lub inna), antyjudaistyczna kompilacja Ewangelii Łukasza i Jana bądź tradycja ustna[2].
Przypisy
- ↑ Stanley E. Porter, Gordon L. Heath, Zaginiona Ewangelia Judasza: fakty i fikcje, Kraków: Wydawnictwo M, 2008, s. 122, ISBN 978-83-7595-018-2.
- ↑ a b c Marek Starowieyski, Fragmenty Ewangelii niekanonicznych zachowane na papirusach, [w:] Marek Starowieyski (red.), Apokryfy Nowego Testamentu, wyd. 3, t. 1, Kraków: Wydawnictwo WAM, 2022, s. 138, ISBN 978-83-277-1819-8.