Pantelejmon (Rudyk)
| Piotr Rudyk | |
| Arcybiskup Edmonton i całej Kanady | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
16 czerwca 1896/1898/1899 |
| Data i miejsce śmierci |
2/3 października 1968 |
| Miejsce pochówku | ?↗ |
| Arcybiskup Edmonton i całej Kanady | |
| Okres sprawowania |
1959–1968 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
1920 |
| Prezbiterat |
po 1920 |
| Chirotonia biskupia |
27 marca 1941 |
| Data konsekracji |
27 marca 1941 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||
| Miejsce | |||||||
| Konsekrator | |||||||
| |||||||
| |||||||
Pantelejmon, imię świeckie Piotr Rudyk (ur. 16 czerwca 1898, 1899 lub 1896 w Lipowcach, zm. 2 lub 3 października 1968 w Edmonton) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji.
Życiorys
W wieku dziesięciu lat zgłosił się do ławry Poczajowskiej, gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej, pozostając pod opieką mnichów. W 1920 złożył w ławrze wieczyste śluby zakonne z imieniem Pantelejmon, został hieromnichem. Uzyskał wyższe wykształcenie w zakresie teologii prawosławnej w Studium Teologii Prawosławnej Uniwersytetu Warszawskiego. Po ukończeniu nauki został proboszczem jednej z parafii we Lwowie, a następnie dziekanem dekanatu lwowskiego. W 1929 uzyskał godność archimandryty i został przełożonym monasteru św. Jana Miłościwego w Zahajcach. Po czterech latach przeniesiony do ławry Poczajowskiej jako jej namiestnik.
W 1941 przeszedł z PAKP w jurysdykcję Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego i przyjął chirotonię na biskupa lwowskiego. Tym samym wszedł w skład episkopatu podległego Cerkwi Rosyjskiej Ukraińskiego Autonomicznego Kościoła Prawosławnego, zaś po zamordowaniu jego zwierzchnika, metropolity Aleksego (Hromadśkiego), stanął na jego czele[1]. Od 1944 nosił tytuł arcybiskupa lwowskiego.
Z ziem ukraińskich wycofał się po ich zajęciu przez Armię Czerwoną. Przez Niemcy udał się na emigrację do Argentyny, gdzie został arcybiskupem Buenos Aires i całej Ameryki Południowej w Rosyjskim Kościele Prawosławnym poza granicami Rosji.
W 1957 w związku z planowanym odsunięciem metropolity Makarego (Oksijuka) od godności zwierzchnika Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego, władze polskie rozważały jego zaproszenie do Polski jako kandydata na nowego zwierzchnika Kościoła[2].
Przed 1959 wrócił jednak do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego i objął w jego strukturach katedrę kanadyjską z tytułem arcybiskupa Edmonton i całej Kanady. W Edmonton przebywał do swojej śmierci. Pochowany na cmentarzu przy cerkwi Narodzenia Matki Bożej w Rabbit Hill.
Był kuzynem metropolity warszawskiego i całej Polski Stefana (Rudyka)[2].
Przypisy
- ↑ A. Mironowicz, Kościół prawosławny na ziemiach polskich w XIX i XX wieku, Białystok, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2001. ISBN 83-7431-046-4, s.226
- ↑ a b S. Dudra, Kościół Prawosławny..., s.67
Bibliografia
- Архиепископ Пантелеимон (Рудык Петр) (ros.)
- Stefan Dudra, Kościół Prawosławny na ziemiach zachodnich i północnych Polski po II wojnie światowej, Zielona Góra: Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, 2004, ISBN 83-89712-37-7, OCLC 69311720.