Panodonata – takson owadów z podgromady uskrzydlonych i nadrzędu Odonatoptera.

Owady te mają głowę o znacząco powiększonych oczach złożonych. Tułów odznacza się redukcją śródplecza i zaplecza. Ponadto podobnie jak u Protozygoptera cechuje się on odchylonymi do tyłu pteropleurami oraz wyciągniętymi przed śródplecze i stykającymi się między przedtułowiem i przednimi skrzydłami mezepisternitami, wskutek czego cały skrzydłotułów zorientowany jest mocno ukośnie. Odnóża zatraciły funkcję kroczną i służą wyłącznie do chwytania i przytrzymywania podłoża lub ofiary. Ich stopy pozbawione są empodium^[1].

Skrzydło ma właściwy nodus z zakrętem na żyłce subkostalnej tylnej, a często też z bruzdą nodalną. Ma także zesklerotyzowaną, często mikrorzeźbioną pterostygmą, położoną w wierzchołkowej części, między żyłkami kostalną i radialną przednią, od strony nasadowej i odsiebnej odgraniczonej żyłkami poprzecznymi postnodalnymi. Pterostygma Panodonata wyróżnia się tym, że ma wyraźną żyłkę wspornikową, będącą żyłką poprzeczną postsubnodalną o ukośnym przebiegu. Trójkąt kostalny ma postać szerokiej i mocnej sklerotyzacji w nasadowo-przedniej części skrzydła. Żyłka aksillarna zerowa ma formę przypominającą pierwotne żyłki antenodalne. Oprócz niej obecne są żyłki aksillarne pierwsza i druga, pełniące rolę wspornikową. Pierwsze rozgałęzienie żyłki radialnej tylnej i nasada żyłki interradialnej drugiej przesunięte są bardziej donasadowo, a druga gałąź żyłki radialnej tylnej w podstawowym planie budowy ma punkt początkowy w pobliżu subnodusa. Gałąź 3/4 żyłki radialnej tylnej z wyjątkiem części Platycnemidoidea ma swój początek bardziej nasadowo niż subnodus. Odgraniczająca od strony odsiebnej komórkę dyskoidalną druga gałąź wtórna żyłki medialnej przedniej ułożona jest równo z żyłką subdyskoidalną – obie one wzmocnione są od strony grzbietowej sklerotyzacją, która robi wrażenie przekraczającej żyłkę medialną tylną^[1].

Odwłok bierze udział w stabilizacji lotu^[2]. Tak jak u Protozygoptera jego tergity są rozrośnięte w kierunku brzuszno-bocznym, tak że sternity są wąskie i oddzielone od tergitów drobnymi pasemkami błony pleuralnej. Charakterystyczne dla Panodonata są szeregi drobnych kolców na tylnych krawędziach tergitów^[1]. Jak w przypadku innych Nodialata u samców na drugim i trzecim sternicie występuje wtórny aparat kopulacyjny, co wiąże się z charakterystycznym łączeniem się pary celem kopulacji^[2]. Przysadki odwłokowe Panodonata są nieczłonowane i pozbawione wtórnego pierścieniowania. U samców wraz z epiproktem służą przytrzymywaniu samicy za przedtułów lub głowę^[1].

Takson ten wprowadzony został w 1996 roku przez Güntera Bechly’ego^[3]. Obejmuje wymarłą rodzinę Tarsophlebiidae oraz rząd ważek^[4].