Pandora (księżyc)
Zdjęcie Pandory wykonane przez sondę Cassini | |
Planeta | |
---|---|
Odkrywca |
Stewart A. Collins (Voyager Science Team) |
Data odkrycia |
25 października 1980 |
Tymczasowe oznaczenie |
S/1980 S26 |
Charakterystyka orbity | |
Półoś wielka |
141 810 km[1] |
Mimośród |
0,0042[1] |
Okres obiegu |
0,629 d[1] |
Nachylenie do płaszczyzny Laplace’a |
0,050°[1] |
Długość węzła wstępującego |
147,272°[1] |
Argument perycentrum |
66,248°[1] |
Anomalia średnia |
125,112°[1] |
Własności fizyczne | |
Wymiary |
104 × 81 × 64 km[2] |
Powierzchnia |
~21 000 km² |
Objętość |
~270 000 km³ |
Masa |
(1,371 ± 0,019) × 1017 kg[2] |
Średnia gęstość |
(0,49 ± 0,06) g/cm³[2] |
Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni |
0,0026–0,0060 m/s²[2] |
Prędkość ucieczki |
19 m/s |
Okres obrotu wokół własnej osi | |
Albedo |
0,6 |
Jasność obserwowana (z Ziemi) |
16m |
Temperatura powierzchni |
78 K |
Pandora (Saturn XVII) – księżyc Saturna, odkryty w 1980 na podstawie zdjęć sondy Voyager 1. Jego nazwa pochodzi od Pandory, postaci z mitologii greckiej.
Pandora jest jednym z księżyców pasterskich pierścienia F, krążącym po jego zewnętrznej stronie. Znajduje się ona w rezonansie orbitalnym z Prometeuszem, co powoduje, że orbity obu księżyców są chaotyczne i nie da się przewidzieć ich parametrów w dalekiej przyszłości.
Zobacz też
- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- Księżyce Saturna
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-21]. (ang.).
- ↑ a b c d P.C. Thomas. Sizes, shapes, and derived properties of the saturnian satellites after the Cassini nominal mission. „Icarus”. 208 (1), s. 395-401, lipiec 2010. DOI: 10.1016/j.icarus.2010.01.025. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Pandora. [w:] Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2009-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-16)].
- Pandora. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-26]. (ang.).